κλείω

See also: Κλειώ

Ancient Greek

Alternative forms

• κλῄω (klḗiō) in full conjugation
• κληΐω (klēḯō) — Ionic, Epic

Etymology 1

See κλείς (kleís). From κλαϝ- > κλαϝ-j-ω > κλα-ί-ω > Ionic κλη-ΐ-ω) > κλῄω in Old Attic > κλείω in Attic after 4th century. Cognate: Latin claudo (“I close”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /klěː.ɔː/ → /ˈkli.o/ → /ˈkli.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /klěː.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkli.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈkli.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkli.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkli.o/

Verb

κλείω • (kleíō)

1. shut, close, bar (e.g. the door)
2. enclose, shut in

Inflection

   Present: κλείω, κλείομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλείω	κλείεις	κλείει	κλείετον	κλείετον	κλείομεν	κλείετε	κλείουσῐ(ν)
	subjunctive	κλείω	κλείῃς	κλείῃ	κλείητον	κλείητον	κλείωμεν	κλείητε	κλείωσῐ(ν)
	optative	κλείοιμῐ	κλείοις	κλείοι	κλείοιτον	κλειοίτην	κλείοιμεν	κλείοιτε	κλείοιεν
	imperative		κλεῖε	κλειέτω	κλείετον	κλειέτων		κλείετε	κλειόντων
middle/ passive	indicative	κλείομαι	κλείῃ, κλείει	κλείεται	κλείεσθον	κλείεσθον	κλειόμεθᾰ	κλείεσθε	κλείονται
	subjunctive	κλείωμαι	κλείῃ	κλείηται	κλείησθον	κλείησθον	κλειώμεθᾰ	κλείησθε	κλείωνται
	optative	κλειοίμην	κλείοιο	κλείοιτο	κλείοισθον	κλειοίσθην	κλειοίμεθᾰ	κλείοισθε	κλείοιντο
	imperative		κλείου	κλειέσθω	κλείεσθον	κλειέσθων		κλείεσθε	κλειέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κλείειν				κλείεσθαι
participle	m	κλείων				κλειόμενος
	f	κλείουσᾰ				κλειομένη
	n	κλεῖον				κλειόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔκλειον, ἐκλειόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλειον	ἔκλειες	ἔκλειε(ν)	ἐκλείετον	ἐκλειέτην	ἐκλείομεν	ἐκλείετε	ἔκλειον
middle/ passive	indicative	ἐκλειόμην	ἐκλείου	ἐκλείετο	ἐκλείεσθον	ἐκλειέσθην	ἐκλειόμεθᾰ	ἐκλείεσθε	ἐκλείοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κλείσω, κλείσομαι, κλεισθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλείσω	κλείσεις	κλείσει	κλείσετον	κλείσετον	κλείσομεν	κλείσετε	κλείσουσῐ(ν)
	optative	κλείσοιμῐ	κλείσοις	κλείσοι	κλείσοιτον	κλεισοίτην	κλείσοιμεν	κλείσοιτε	κλείσοιεν
middle	indicative	κλείσομαι	κλείσῃ, κλείσει	κλείσεται	κλείσεσθον	κλείσεσθον	κλεισόμεθᾰ	κλείσεσθε	κλείσονται
	optative	κλεισοίμην	κλείσοιο	κλείσοιτο	κλείσοισθον	κλεισοίσθην	κλεισοίμεθᾰ	κλείσοισθε	κλείσοιντο
passive	indicative	κλεισθήσομαι	κλεισθήσῃ	κλεισθήσεται	κλεισθήσεσθον	κλεισθήσεσθον	κλεισθησόμεθᾰ	κλεισθήσεσθε	κλεισθήσονται
	optative	κλεισθησοίμην	κλεισθήσοιο	κλεισθήσοιτο	κλεισθήσοισθον	κλεισθησοίσθην	κλεισθησοίμεθᾰ	κλεισθήσοισθε	κλεισθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κλείσειν			κλείσεσθαι		κλεισθήσεσθαι
participle	m	κλείσων			κλεισόμενος		κλεισθησόμενος
	f	κλείσουσᾰ			κλεισομένη		κλεισθησομένη
	n	κλεῖσον			κλεισόμενον		κλεισθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔκλεισᾰ, ἐκλεισᾰ́μην, ἐκλείσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλεισᾰ	ἔκλεισᾰς	ἔκλεισε(ν)	ἐκλείσᾰτον	ἐκλεισᾰ́την	ἐκλείσᾰμεν	ἐκλείσᾰτε	ἔκλεισᾰν
	subjunctive	κλείσω	κλείσῃς	κλείσῃ	κλείσητον	κλείσητον	κλείσωμεν	κλείσητε	κλείσωσῐ(ν)
	optative	κλείσαιμῐ	κλείσειᾰς, κλείσαις	κλείσειε(ν), κλείσαι	κλείσαιτον	κλεισαίτην	κλείσαιμεν	κλείσαιτε	κλείσειᾰν, κλείσαιεν
	imperative		κλεῖσον	κλεισᾰ́τω	κλείσᾰτον	κλεισᾰ́των		κλείσᾰτε	κλεισᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκλεισᾰ́μην	ἐκλείσω	ἐκλείσᾰτο	ἐκλείσᾰσθον	ἐκλεισᾰ́σθην	ἐκλεισᾰ́μεθᾰ	ἐκλείσᾰσθε	ἐκλείσᾰντο
	subjunctive	κλείσωμαι	κλείσῃ	κλείσηται	κλείσησθον	κλείσησθον	κλεισώμεθᾰ	κλείσησθε	κλείσωνται
	optative	κλεισαίμην	κλείσαιο	κλείσαιτο	κλείσαισθον	κλεισαίσθην	κλεισαίμεθᾰ	κλείσαισθε	κλείσαιντο
	imperative		κλεῖσαι	κλεισᾰ́σθω	κλείσᾰσθον	κλεισᾰ́σθων		κλείσᾰσθε	κλεισᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκλείσθην	ἐκλείσθης	ἐκλείσθη	ἐκλείσθητον	ἐκλεισθήτην	ἐκλείσθημεν	ἐκλείσθητε	ἐκλείσθησᾰν
	subjunctive	κλεισθῶ	κλεισθῇς	κλεισθῇ	κλεισθῆτον	κλεισθῆτον	κλεισθῶμεν	κλεισθῆτε	κλεισθῶσῐ(ν)
	optative	κλεισθείην	κλεισθείης	κλεισθείη	κλεισθεῖτον, κλεισθείητον	κλεισθείτην, κλεισθειήτην	κλεισθεῖμεν, κλεισθείημεν	κλεισθεῖτε, κλεισθείητε	κλεισθεῖεν, κλεισθείησᾰν
	imperative		κλείσθητῐ	κλεισθήτω	κλείσθητον	κλεισθήτων		κλείσθητε	κλεισθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κλεῖσαι			κλείσᾰσθαι		κλεισθῆναι
participle	m	κλείσᾱς			κλεισᾰ́μενος		κλεισθείς
	f	κλείσᾱσᾰ			κλεισᾰμένη		κλεισθεῖσᾰ
	n	κλεῖσᾰν			κλεισᾰ́μενον		κλεισθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κέκλεικᾰ, κέκλειμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκλεικᾰ	κέκλεικᾰς	κέκλεικε(ν)	κεκλείκᾰτον	κεκλείκᾰτον	κεκλείκᾰμεν	κεκλείκᾰτε	κεκλείκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκλείκω	κεκλείκῃς	κεκλείκῃ	κεκλείκητον	κεκλείκητον	κεκλείκωμεν	κεκλείκητε	κεκλείκωσῐ(ν)
	optative	κεκλείκοιμῐ, κεκλεικοίην	κεκλείκοις, κεκλεικοίης	κεκλείκοι, κεκλεικοίη	κεκλείκοιτον	κεκλεικοίτην	κεκλείκοιμεν	κεκλείκοιτε	κεκλείκοιεν
	imperative		κέκλεικε	κεκλεικέτω	κεκλείκετον	κεκλεικέτων		κεκλείκετε	κεκλεικόντων
middle/ passive	indicative	κέκλειμαι	κέκλεισαι	κέκλειται	κέκλεισθον	κέκλεισθον	κεκλείμεθᾰ	κέκλεισθε	κέκλεινται
	subjunctive	κεκλειμένος ὦ	κεκλειμένος ᾖς	κεκλειμένος ᾖ	κεκλειμένω ἦτον	κεκλειμένω ἦτον	κεκλειμένοι ὦμεν	κεκλειμένοι ἦτε	κεκλειμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκλειμένος εἴην	κεκλειμένος εἴης	κεκλειμένος εἴη	κεκλειμένω εἴητον/εἶτον	κεκλειμένω εἰήτην/εἴτην	κεκλειμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκλειμένοι εἴητε/εἶτε	κεκλειμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκλεισο	κεκλείσθω	κέκλεισθον	κεκλείσθων		κέκλεισθε	κεκλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκλεικέναι				κεκλεῖσθαι
participle	m	κεκλεικώς				κεκλειμένος
	f	κεκλεικυῖᾰ				κεκλειμένη
	n	κεκλεικός				κεκλειμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κέκλεισμαι Later form

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κέκλεισμαι	κέκλεισαι	κέκλεισται	κέκλεισθον	κέκλεισθον	κεκλείσμεθᾰ	κέκλεισθε	κεκλείσᾰται
	subjunctive	κεκλεισμένος ὦ	κεκλεισμένος ᾖς	κεκλεισμένος ᾖ	κεκλεισμένω ἦτον	κεκλεισμένω ἦτον	κεκλεισμένοι ὦμεν	κεκλεισμένοι ἦτε	κεκλεισμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκλεισμένος εἴην	κεκλεισμένος εἴης	κεκλεισμένος εἴη	κεκλεισμένω εἴητον/εἶτον	κεκλεισμένω εἰήτην/εἴτην	κεκλεισμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκλεισμένοι εἴητε/εἶτε	κεκλεισμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκλεισο	κεκλείσθω	κέκλεισθον	κεκλείσθων		κέκλεισθε	κεκλείσθων
						middle/passive
infinitive						κεκλεῖσθαι
participle	m					κεκλεισμένος
	f					κεκλεισμένη
	n					κεκλεισμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεκλείκειν, ἐκεκλείμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκλείκειν, ἐκεκλείκη	ἐκεκλείκεις, ἐκεκλείκης	ἐκεκλείκει(ν)	ἐκεκλείκετον	ἐκεκλεικέτην	ἐκεκλείκεμεν	ἐκεκλείκετε	ἐκεκλείκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεκλείμην	ἐκέκλεισο	ἐκέκλειτο	ἐκέκλεισθον	ἐκεκλείσθην	ἐκεκλείμεθᾰ	ἐκέκλεισθε	ἐκέκλειντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκεκλείσμην Later form

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐκεκλείσμην	ἐκέκλεισο	ἐκέκλειστο	ἐκέκλεισθον	ἐκεκλείσθην	ἐκεκλείσμεθᾰ	ἐκέκλεισθε	ἐκεκλείσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Usage notes

• Syntax: with accusative: κλείω τι / τινά (ti / tiná)
• The perfect and pluperfect passive were used in Koine Greek, and later (see κεκλεισμένος (kekleisménos)).

Synonyms

• εἴργω (eírgō) or εἵργω (heírgō)
• εἵργνυμι (heírgnumi) or εἱργνύω (heirgnúō)

Derived terms

• κλεῖθρον (kleîthron) or κλῇθρον (klêithron, “door handle”)
• κλείς (kleís) or κλῂς (klḕis, “key”)
• κλειστός (kleistós) (also in Modern greek κλειστός (kleistós))
• κλοιός (kloiós) (also in Modern greek κλοιός (kloiós))

Compounds:

• ἀποκλείω (apokleíō)
• ἐγκλείω (enkleíō)
• ἐκκλείω (ekkleíō)
• ἐμπερῐκλείω (emperikleíō)
• ἐπῐκλείω (epikleíō)
• κατακλείω (katakleíō)
• παρακλείω (parakleíō)
• περῐκλείω (perikleíō)
• συγκατακλείω (sunkatakleíō)
• συγκλείω (sunkleíō)

 

Descendants

• κλείνω (kleíno)
• κεκλεισμένων των θυρών (kekleisménon ton thyrón) (expression)

Etymology 2

From verb κλέω (kléō, “sense: celebrate”).

Verb

κλείω • (kleíō)

1. Epic form of κλέω (kléō) celebrate, make famous

Etymology 3

From κλέω (kléō) as alternative of καλέω (kaléō, “I call”). Also see κλῄζω (klḗizō).

Verb

κλείω • (kleíō)

1. Epic form of κλέω (kléō), alternative form of καλέω (kaléō, “call”)

Derived terms

• μετακλείω (metakleío, “call by a new name”)

References

• “κλείω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κλείω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κλείω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Hofmann, J. B. (1949) “κλείω”, in Etymologisches Wörterbuch des Griechischen‎^[1] (in German), Munich: R. Oldenbourg [translated in greek by Antonius D. Papanikolaou, Athens: n.p. 1974.]
• for verbal froms: κλει- κλη- Bodoh, John J. An Index of Greek Verb Forms. Hildesheim & New York, 1970. In Greek: online Digital Reources at greek-language.gr

---

Greek

Etymology

The Ancient Greek κλείω (kleíō), found in Modern Greek only in compounds.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkli.o/
• Hyphenation: κλεί‧ω

Verb

κλείω • (kleío) (past έκλεισα, passive κλείομαι)

1. Ancient synonym of the modern κλείνω ("close, shut"), found only in compounds

Usage notes

Found in the compounds:

• αποκλείω (apokleío, “block, exclude”)
• εγκλείω (egkleío, “shut in, enclose”)
• εμπερικλείω (emperikleío, “contain”)
• εσωκλείω (esokleío, “enclose inside”) (a modern verb)
• περικλείω (perikleío, “shut around, enclose”)