μονός

See also: μόνος

Greek

Etymology

From Ancient Greek μόνος (mónos).

Adjective

μονός • (monós) m (feminine μονή, neuter μονό)

1. single, with one part or element
2. (mathematics) odd

   μονά ή ζυγά (odds or evens)

   1, 3, 5... είναι μονοί αριθμοί (1, 3, 5... are odd numbers)

Declension

Declension of μονός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μονός •	μονή •	μονό •	μονοί •	μονές •	μονά •
genitive	μονού •	μονής •	μονού •	μονών •	μονών •	μονών •
accusative	μονό •	μονή •	μονό •	μονούς •	μονές •	μονά •
vocative	μονέ •	μονή •	μονό •	μονοί •	μονές •	μονά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μονός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μονός, etc.)

Related terms

• μόνος (mónos, “solo, unmarried”)
• πρώτος (prótos, “first”)

See also

• ζυγός (zygós, “even”)