στίχος

Ancient Greek

Etymology

(deprecated template usage)

From στείχω (steíkhō, “walk, march, go or come, march in line or order”), from Proto-Indo-European *steygʰ- (“to walk”). Cognate with German steigen, English sty, stair, stile and possibly Latin vestīgō. See also στοῖχος (stoîkhos, “row in an ascending series, column”), στόχος (stókhos, “pillar of brick”), and στίξ (stíx, “row, line, rank, file (of soldiers)”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stí.kʰos/ → /ˈsti.xos/ → /ˈsti.xos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stí.kʰos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsti.kʰos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsti.xos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsti.xos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsti.xos/

Noun

στῐ́χος • (stíkhos) m (genitive στῐ́χου); second declension

1. a row or file of soldiers
2. a line of poetry, a verse

Declension

Second declension of ὁ στῐ́χος; τοῦ στῐ́χου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ στῐ́χος ho stíkhos	τὼ στῐ́χω tṑ stíkhō	οἱ στῐ́χοι hoi stíkhoi
Genitive	τοῦ στῐ́χου toû stíkhou	τοῖν στῐ́χοιν toîn stíkhoin	τῶν στῐ́χων tôn stíkhōn
Dative	τῷ στῐ́χῳ tôi stíkhōi	τοῖν στῐ́χοιν toîn stíkhoin	τοῖς στῐ́χοις toîs stíkhois
Accusative	τὸν στῐ́χον tòn stíkhon	τὼ στῐ́χω tṑ stíkhō	τοὺς στῐ́χους toùs stíkhous
Vocative	στῐ́χε stíkhe	στῐ́χω stíkhō	στῐ́χοι stíkhoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἡμιστίχιον (hēmistíkhion)
• κατάστιχον (katástikhon)
• στιχάομαι (stikháomai)
• τετράστιχος (tetrástikhos)

 

Descendants

• Greek: στίχος (stíchos)
• → Latin: stichus
• → Russian: стих (stix)

Further reading

• “στίχος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στίχος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • line idem, page 492.
  • row idem, page 723.
  • series idem, page 754.
  • verse idem, page 948.

---

Greek

Etymology

From Ancient Greek στίχος (stíkhos).

Noun

στίχος • (stíchos) m (plural στίχοι)

1. a line of text, usually verse
2. verse, poetry
3. (in the plural) lyrics

Declension

Declension of στίχος

	singular	plural
nominative	στίχος •	στίχοι •
genitive	στίχου •	στίχων •
accusative	στίχο •	στίχους •
vocative	στίχε •	στίχοι •

See also

• στροφή f (strofí, “stanza”)
• ποίημα n (poíima, “poem”)
• ποίηση f (poíisi, “poetry”)