υπουργός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὑπουργός (hupourgós, “servant, helper”), from ὑπό (hupó, “under”) + ἔργον (érgon, “work”). The modern sense is a semantic loan from Italian ministro.

Pronunciation

• IPA^(key): /ipuɾˈɣos/
• Hyphenation: υ‧πουρ‧γός

Noun

υπουργός • (ypourgós) m or f (plural υπουργοί)

1. (government) minister, secretary (politician who heads a ministry or department)

   Ο υπουργός' υγείας παραιτήθηκε μετά το σκάνδαλο. ― O ypourgós' ygeías paraitíthike metá to skándalo. ― The health minister resigned after the scandal.

Declension

Declension of υπουργός

	singular	plural
nominative	υπουργός •	υπουργοί •
genitive	υπουργού •	υπουργών •
accusative	υπουργό •	υπουργούς •
vocative	υπουργέ •	υπουργοί •

Synonyms

• υπουργίνα f (ypourgína, “female minister”) (colloquial)

Derived terms

• υπουργείο n (ypourgeío, “ministry, department”)
• υπουργία f (ypourgía, “ministry”)
• υπουργικός (ypourgikós, “ministerial”)
• πρωθυπουργός m (prothypourgós, “prime minister”)
• υφυπουργός m (yfypourgós, “deputy minister, undersecretary”)