όρος

See also: ορός, ὄρος, and ὅρος

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈo̞ro̞s]
• Hyphenation: ό‧ρος

Etymology 1

From Ancient Greek ὅρος ‎(hóros).

Noun

όρος • ‎(óros) m ‎(plural όροι)

1. term (word, phrase; limitation, restriction)
2. definition, stipulation
3. clause
4. (law) article

Declension

declension of όρος

	singular	plural
nominative	όρος	όροι
genitive	όρου	όρων
accusative	όρο	όρους
vocative	όρε	όροι

Related terms

• όριο n ‎(ório, “limit, boundary”)
• ορίζω ‎(orízo, “define, designate”)
• αφορίζω ‎(aforízo, “excommunicate”)
• καθορίζω ‎(kathorízo, “designate”)
• περιορίζω ‎(periorízo, “limit, localise”)
• ορισμός m ‎(orismós, “definition”)
• αφορισμός m ‎(aforismós, “aphorism”)

• καθορισμός m ‎(kathorismós, “determination, setting”)
• περιορισμός m ‎(periorismós, “restriction, limitation”)
• σύνορο n ‎(sýnoro, “frontier, border, boundary”)
• συνορεύω ‎(synorévo, “to border, to abut”)
• εξορία f ‎(exoría, “banishment”)
• υπερορία f ‎(yperoría, “exile”)

Etymology 2

From Ancient Greek ὄρος ‎(óros).

Noun

όρος • ‎(óros) n ‎(plural όρη)

1. mount, mountain

   Το όρος Έβερεστ είναι το ψηλότερο βουνό της οροσειράς των Ιμαλαΐων.‎

   To óros Éverest eínai to psilótero vounó tis oroseirás ton Imalaḯon.

   Mount Everest is the highest mountain in the Himalayan massif.

Usage notes

• Όρος is more typically used in the name of a mountain than as a general term, when its synonym βουνό might be used.

Declension

declension of όρος

	singular	plural
nominative	όρος	όρη
genitive	όρους	ορέων
accusative	όρος	όρη
vocative	όρος	όρη

Synonyms

• βουνό n ‎(vounó, “mountain”)