όρος

See also: ορός, ὄρος, and ὅρος

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈo̞ro̞s]
• Hyphenation: ό‧ρος

Etymology 1

From Ancient Greek ὅρος (hóros).

Noun

όρος • (óros) m (plural όροι)

1. term (word, phrase; limitation, restriction)
2. definition, stipulation
3. clause
4. (law) article

Declension

declension of όρος

	singular	plural
nominative	όρος •	όροι •
genitive	όρου •	όρων •
accusative	όρο •	όρους •
vocative	όρε •	όροι •

Related terms

• όριο n (ório, “limit, boundary”)
• ορίζω (orízo, “define, designate”)
• αφορίζω (aforízo, “excommunicate”)
• καθορίζω (kathorízo, “designate”)
• περιορίζω (periorízo, “limit, localise”)
• ορισμός m (orismós, “definition”)
• αφορισμός m (aforismós, “aphorism”)

• καθορισμός m (kathorismós, “determination, setting”)
• περιορισμός m (periorismós, “restriction, limitation”)
• σύνορο n (sýnoro, “frontier, border, boundary”)
• συνορεύω (synorévo, “to border, to abut”)
• εξορία f (exoría, “banishment”)
• υπερορία f (yperoría, “exile”)

Etymology 2

From Ancient Greek ὄρος (óros).

Noun

όρος • (óros) n (plural όρη)

1. mount, mountain

   Το όρος Έβερεστ είναι το ψηλότερο βουνό της οροσειράς των Ιμαλαΐων.

   To óros Éverest eínai to psilótero vounó tis oroseirás ton Imalaḯon.

   Mount Everest is the highest mountain in the Himalayan massif.

Usage notes

• Όρος is more typically used in the name of a mountain than as a general term, when its synonym βουνό might be used.

Declension

declension of όρος

	singular	plural
nominative	όρος •	όρη •
genitive	όρους •	ορέων •
accusative	όρος •	όρη •
vocative	όρος •	όρη •

Synonyms

• βουνό n (vounó, “mountain”)