أمان
Jump to navigation
Jump to search
Arabic[edit]
Root |
---|
ء م ن (ʔ-m-n) |
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
أَمَان • (ʔamān) m
- verbal noun of أَمِنَ (ʔamina) (form I)
- security, safety, peace
- shelter, protection
- clemency, quarter
- safeguarding
- indemnity
Declension[edit]
Declension of noun أَمَان (ʔamān)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | أَمَان ʔamān |
الْأَمَان al-ʔamān |
أَمَان ʔamān |
Nominative | أَمَانٌ ʔamānun |
الْأَمَانُ al-ʔamānu |
أَمَانُ ʔamānu |
Accusative | أَمَانًا ʔamānan |
الْأَمَانَ al-ʔamāna |
أَمَانَ ʔamāna |
Genitive | أَمَانٍ ʔamānin |
الْأَمَانِ al-ʔamāni |
أَمَانِ ʔamāni |
Descendants[edit]
- → Afar: amáan
- → Indonesian: aman
- → Khalaj: âman
- → Northern Kurdish: eman
- → Malay: aman
- → Ottoman Turkish: امان (emân, aman), آمان (aman)
Noun[edit]
أُمَّانِ • (ʔummāni) du f
- nominative dual of أُمّ (ʔumm)
Noun[edit]
أَمَانٍ • (ʔamānin) pl f
- nominative plural of أُمْنِيَة (ʔumniya)