Jump to content

امان

From Wiktionary, the free dictionary
See also: آمان, أمان, and اماں

Khalaj

[edit]

Noun

[edit]

اَمان (âman) (definite accusative اَمانؽ, plural اَمانلار)

  1. Arabic spelling of âman (security)

Declension

[edit]
Declension of امان
singular plural
nominative امان امانلار
genitive امانؽݧ امانلارؽݧ
dative امانقا امانلارقا
definite accusative امانؽ امانلارؽ
locative امانچا امانلارچا
ablative اماندا امانلاردا
instrumental امانلا امانلارلا
equative امانوارا امانلاروارا

Ottoman Turkish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic أَمَان (ʔamān).

Noun

[edit]

امان (emân, aman)

  1. safety, security, peace
  2. protection, safeguard
  3. quarter
  4. mercy
  5. pity

Descendants

[edit]
  • Turkish: aman
  • Armenian: աման (aman)
  • Greek: αμάν (amán)
  • Macedonian: аман (aman)
  • Serbo-Croatian: aman

Interjection

[edit]

امان (emân, aman)

  1. alas!
  2. mercy!
  3. pity!
  4. oh!
  5. ah!

Descendants

[edit]

Pashto

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic أَمَان (ʔamān).

Noun

[edit]

امان (amānm

  1. security, calm
  2. mercy, pardon, amnesty

Persian

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Arabic أَمَان (ʔamān).

Pronunciation

[edit]
 

Readings
Classical reading? amān
Dari reading? amān
Iranian reading? amân
Tajik reading? amon

Noun

[edit]

امان (amân)

  1. safety, security
  2. mercy, respite, quarter

Further reading

[edit]

Punjabi

[edit]

Noun

[edit]

اِمان (īmānm (Gurmukhi spelling ਇਮਾਨ)

  1. Alternative spelling of اِیمان (īmān)

Declension

[edit]
Declension of امان
singular plural
direct اِمان (īmān) اِمان (īmān)
oblique اِمان (īmān) اِماناں (īmānāṉ)
vocative اِمانا (īmānā) اِمانو (īmāno)
ablative اِمانوں (īmānoṉ) اِماناں (īmānāṉ)
locative اِمانے (īmāne) اِمانِیں (īmānīṉ)
instrumental اِمانوں (īmānoṉ)

References

[edit]
  • Iqbal, Salah ud-Din (2002) “بے_امان”, in vaḍḍī panjābī lughat‎ (in Punjabi), Lahore: ʻAzīz Pablisharz