داشتن

Persian

Etymology

From Middle Persian [Book Pahlavi needed] (dʾštn' /⁠dāštan⁠/, “to hold, to have”), [Book Pahlavi needed] (YHSNN-tn' /⁠dāštan⁠/), 𐫅𐫀𐫢𐫤𐫗 (dʾštn /⁠dāštan⁠/), from Old Persian 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎫𐎡𐎹 (d-a-r-y-t-i-y /⁠dārayatiy⁠/, “to hold, have”), from Proto-Iranian *dāráyati,^[1] from Proto-Indo-Iranian *dʰāráyati (“to hold, carry; to bear, support”), from Proto-Indo-European *dʰer- (“to hold”).

Pronunciation

(Classical Persian) IPA^(key): /daːʃ.ˈtan/

(Dari, formal) IPA^(key): [d̪ɑːʃ.t̪ʰǽn]
- (Kabuli) IPA^(key): [d̪ɑːʃ.t̪ʰǽn]
- (Hazaragi) IPA^(key): [d̪ɔːʃ.t̪ʰǽn]

(Iran, formal) IPA^(key): [d̪ɒːʃ.t̪ʰǽn]

(Tajik, formal) IPA^(key): [d̪ɔʃ.t̪ʰǽn]

Readings
Classical reading^?	dāštan
Dari reading^?	dāštan
Iranian reading^?	dâštan
Tajik reading^?	doštan

Audio (Iran): (file)
Audio (Iran): (file)

Verb


Iranian Persian	داشتن
Dari	داشتن
Tajik	доштан

دَاشْتَن • (dâštan) (present stem دار (dâr))

to have; to possess, to own
― čahâr tâ bačče dârim. ― We have four children.
(Iran, auxiliary, not in very literary language) to be (doing something) [from 1870s^[2]]
― dâram mi-ravam. ― I am going.

― dâšti qadam mi-zadi. ― You were walking.
(Classical Persian) to keep, to hold
- c. 1520, Selim I of the Ottoman Empire, edited by Benedek Péri, The Persian Dīvān of Yavuz Sulṭān Selīm, Budapest, Hungary: Research Centre for the Humanities, Eötvös Loránd Research Network, →ISBN, page 212:
  بمستی روز هجران خویشتنرا شاد دارم
  چه عدلی کز خرابی ملکرا آباد دارم
  ba-mastī rōz-i hijrān xwēštan rā šād dāram
  či adlē k-az xarābī mulk rā ābād dāram
  I keep myself happy with drunkenness on the day of separation;
  What justice it is that I should keep my kingdom flourishing through [my own] depravity!
  (Classical Persian transliteration)

Usage notes

Unlike most other verbs, the simple present imperfective form of does not use the durative prefix (mi-).
as the progressive auxiliary is normal in both speech and many text genres, but is still avoided in more conservative literary registers as a colloquialism. Its usage in this sense was first recorded in colloquial usage in the 1870s, having been entirely absent from Classical Persian.^[2] Geographically, its utilisation is limited to Iran, and it is substituted for conjunct verb constructions from (istâde, “standing”) and (raftan, “to go”) in Transoxiana and Afghanistan, respectively.^[3]^[4] For example, the present continuous sentence "He is reading the book" would be translated as follows (with Classical Persian transliterations):

Iranian: (ō dārad kitāb rā mēxwānad)

Dari: (ō kitāb rā xwānda mērawad)

Tajik: (ō kitāb rā xwānda īstāda ast)

Meanwhile, the past continuous sentence "He was reading the book" would be translated as follows:

Iranian: (ō dāšt kitāb rā mēxwānd)

Dari: (ō kitāb rā xwānda mēraft)

Tajik: (ō kitāb rā xwānda īstāda būd)

In medieval texts, the nuance of is often closer to English "to hold; to keep", and possession is usually marked by (râ, “at”, the indirect object marker) + (budan, “to be”).

Conjugation

Conjugation of (literary Dari Persian)

infinitive		داشتن (dāštán)
stem	present	دار (dār)
stem	past	داشت (dāšt)
participle	present	دارنده (dārindá)
participle	past	داشته (dāštá)
		singular			plural
		1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
indicative	aorist	دارم (dā́ram)	داری (dā́rī)	دارد (dā́rad)	داریم (dā́rēm)	دارید (dā́rēd)	دارند (dā́rand)
	present (imperfect)	می‌دارم (mḗ-dāram)	می‌داری (mḗ-dārī)	می‌دارد (mḗ-dārad)	می‌داریم (mḗ-dārēm)	می‌دارید (mḗ-dārēd)	می‌دارند (mḗ-dārand)
	present progressive	در حال داشتن استم (dar hāl-i dāštan astam)	در حال داشتن استی (dar hāl-i dāštan astī)	در حال داشتن است (dar hāl-i dāštan ast)	در حال داشتن استیم (dar hāl-i dāštan astēm)	در حال داشتن استید (dar hāl-i dāštan astēd)	در حال داشتن استند (dar hāl-i dāštan astand)
	present perfect	داشته‌ام (dāštá-am)	داشته‌ای (dāštá-ī)	داشته‌است (dāštá ast)	داشته‌ایم (dāštá-ēn)	داشته‌اید (dāštá-ēd)	داشته‌اند (dāštá-and)
	past	داشتم (dā́štam)	داشتی (dā́štī)	داشت (dāšt)	داشتیم (dā́štēm)	داشتید (dā́štēd)	داشتند (dā́štand)
	past (imperfect)	می‌داشتم (mḗ-dāštam)	می‌داشتی (mḗ-dāštī)	می‌داشت (mḗ-dāšt)	می‌داشتیم (mḗ-dāštēm)	می‌داشتید (mḗ-dāštēd)	می‌داشتند (mḗ-dāštand)
	past progressive	در حال داشتن بودم (dar hāl-i dāštan būdam)	در حال داشتن بودی (dar hāl-i dāštan būdī)	در حال داشتن بود (dar hāl-i dāštan būd)	در حال داشتن بودیم (dar hāl-i dāštan būdēm)	در حال داشتن بودید (dar hāl-i dāštan būdēd)	در حال داشتن بودند (dar hāl-i dāštan būdand)
	pluperfect	داشته بودم (dāštá bū́dam)	داشته بودی (dāštá bū́dī)	داشته بود (dāštá būd)	داشته بودیم (dāštá bū́dēm)	داشته بودید (dāštá bū́dēd)	داشته بودند (dāštá bū́dand)
	future	خواهم داشت (xāhám dāšt)	خواهی داشت (xāhī́ dāšt)	خواهد داشت (xāhád dāšt)	خواهیم داشت (xāhḗm dāšt)	خواهید داشت (xāhḗd dāšt)	خواهند داشت (xāhánd dāšt)
subjunctive	present	بدارم (bídāram)	بداری (bídārī)	بدارد (bídārad)	بداریم (bídārēm)	بدارید (bídārēd)	بدارند (bídārand)
subjunctive	past	داشته باشم (dāštá bā́šam)	داشته باشی (dāštá bā́šī)	داشته باشد (dāštá bā́šad)	داشته باشیم (dāštá bā́šēm)	داشته باشید (dāštá bā́šēd)	داشته باشند (dāštá bā́šand)
imperative			بدار (bídār)			بدارید (bídārēd)

Conjugation of (colloquial Kabuli)

infinitive		داشتن (dāštán)
stem	present	دار (dār)
stem	past	داشت (dāšt)
participle	present	دارنده (dārindá)
participle	past	داشته (dāštá)
		singular			plural
		1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
indicative	aorist	دارم (dā́rum)	داری (dā́rī)	داره (dā́ra)	داریم (dā́rēm)	دارین (dā́rēn)	دارن (dā́ran)
	present (imperfect)	می‌دارم (mḗ-dārum)	می‌داری (mḗ-dārī)	می‌داره (mḗ-dāra)	می‌داریم (mḗ-dārēm)	می‌دارین (mḗ-dārēn)	می‌دارن (mḗ-dāran)
	present progressive	ده آل داشتن استم (da āl-i dāštan astum)	ده آل داشتن استی (da āl-i dāštan astī)	ده آل داشتن است (da āl-i dāštan ast)	ده آل داشتن استیم (da āl-i dāštan astēm)	ده آل داشتن استین (da āl-i dāštan astēn)	ده آل داشتن استن (da āl-i dāštan astan)
	present perfect	داشتم (dāštám)	داشتی (dāštī́)	داشتاست (dāštást)	داشتیم (dāštḗm)	داشتین (dāštḗn)	داشتن (dāštán)
	past	داشتم (dā́štum)	داشتی (dā́štī)	داشته (dāšta)	داشتیم (dā́štēm)	داشتین (dā́štēn)	داشتن (dā́štan)
	past (imperfect)	می‌داشتم (mḗ-dāštum)	می‌داشتی (mḗ-dāštī)	می‌داشته (mḗ-dāšta)	می‌داشتیم (mḗ-dāštēm)	می‌داشتین (mḗ-dāštēn)	می‌داشتن (mḗ-dāštan)
	past progressive	ده آل داشتن بودم (da āl-i dāštan būdum)	ده آل داشتن بودی (da āl-i dāštan būdī)	ده آل داشتن بود (da āl-i dāštan būd)	ده آل داشتن بودیم (da āl-i dāštan būdēm)	ده آل داشتن بودین (da āl-i dāštan būdēn)	ده آل داشتن بودن (da āl-i dāštan būdan)
	pluperfect	داشته بودم (dāštá bū́dum)	داشته بودی (dāštá bū́dī)	داشته بوده (dāštá būda)	داشته بودیم (dāštá bū́dēm)	داشته بودین (dāštá bū́dēn)	داشته بودن (dāštá bū́dan)
	future	خوایم داشت (xāyyúm dāšt)	خوایی داشت (xāyyī́ dāšt)	خوایه داشت (xāyyá dāšt)	خواییم داشت (xāyyḗm dāšt)	خوایین داشت (xāyyḗn dāšt)	خواین داشت (xāyyán dāšt)
subjunctive	present	بدارم (bídārum)	بداری (bídārī)	بداره (bídāra)	بداریم (bídārēm)	بدارین (bídārēn)	بدارن (bídāran)
subjunctive	past	داشته باشم (dāštá bā́šam)	داشته باشی (dāštá bā́šī)	داشته باشه (dāštá bā́ša)	داشته باشیم (dāštá bā́šēm)	داشته باشین (dāštá bā́šēn)	داشته باشن (dāštá bā́šan)
imperative			بدار (bídār)			بدارین (bídārēn)

Conjugation of داشتن ( dâštan) (literary Iranian Persian)

indicative
داشتن ( dâštan)								infinitive

داشت ( dâšt)			past stem		دار ( dâr)			present stem
داشته ( dâšte)			past participle		دارنده ( dârande)			present participle
داشتیم ( dâštim)	ما	داشتم ( dâštam)	من	past	داریم ( dârim)	ما	دارم ( dâram)	من	present
داشتید ( dâštid)	شما	داشتی ( dâšti)	تو		دارید ( dârid)	شما	داری ( dâri)	تو
داشتند ( dâštand)	آنها	داشت ( dâšt)	او		دارند ( dârand)	آنها	دارد ( dârad)	او

داشته‌ایم ( dâšte-im)	ما	داشته‌ام ( dâšte-am)	من	present perfect	داشته بودیم ( dâšte budim)	ما	داشته بودم ( dâšte budam)	من	pluperfect
داشته‌اید ( dâšte-id)	شما	داشته‌ای ( dâšte-i)	تو		داشته بودید ( dâšte budid)	شما	داشته بودی ( dâšte budi)	تو
داشته‌اند ( dâšte-and)	آنها	داشته است ( dâšte ast)	او		داشته بودند ( dâšte budand)	آنها	داشته بود ( dâšte bud)	او

					خواهیم داشت ( xâhim dâšt)	ما	خواهم داشت ( xâham dâšt)	من	future
					خواهید داشت ( xâhid dâšt)	شما	خواهی داشت ( xâhi dâšt)	تو
					خواهند داشت ( xâhand dâšt)	آنها	خواهد داشت ( xâhad dâšt)	او
subjunctive and imperative
داشته باشید ( dâšte bâšid)	شما	داشته باش ( dâšte bâš)	تو	imperative	داشته باشیم ( dâšte bâšim)	ما	داشته باشم ( dâšte bâšam)	من	past subjunctive
					داشته باشید ( dâšte bâšid)	شما	داشته باشی ( dâšte bâši)	تو
					داشته باشند ( dâšte bâšand)	آنها	داشته باشد ( dâšte bâšad)	او

Conjugation of داشتن ( dâštan) (colloquial Tehrani)

indicative
داشتن ( dâštan)								infinitive

داشت ( dâšt)			past stem		دار ( dâr)			present stem
داشته ( dâšte)			past participle		دارنده ( dârande)			present participle
داشتیم ( dâštim)	ما	داشتم ( dâštam)	من	past	داریم ( dârim)	ما	دارم ( dâram)	من	present
داشتین ( dâštin)	شما	داشتی ( dâšti)	تو		دارین ( dârin)	شما	داری ( dâri)	تو
داشتن ( dâštan)	آنها	داشت ( dâšt)	او		دارن ( dâran)	آنها	داره ( dâre)	او

داشته‌ایم ( dâšt'im)	ما	داشته‌ام ( dâšt'am)	من	present perfect	داشته بودیم ( dâšte budim)	ما	داشته بودم ( dâšte budam)	من	pluperfect
داشته‌این ( dâšt'in)	شما	داشته‌ای ( dâšt'i)	تو		داشته بودین ( dâšte budin)	شما	داشته بودی ( dâšte budi)	تو
داشته‌ان ( dâšt'an)	آنها	داشته ( dâšte)	او		داشته بودن ( dâšte budan)	آنها	داشته بود ( dâšte bud)	او
subjunctive and imperative
داشته باشین ( dâšte bâšin)	شما	داشته باش ( dâšte bâš)	تو	imperative	داشته باشیم ( dâšte bâšim)	ما	داشته باشم ( dâšte bâšam)	من	past subjunctive
					داشته باشین ( dâšte bâšin)	شما	داشته باشی ( dâšte bâši)	تو
					داشته باشن ( dâšte bâšan)	آنها	داشته باشه ( dâšte bâše)	او

Derived terms

References

^ Cheung, Johnny (2007) Etymological Dictionary of the Iranian Verb (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 2), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 58
↑ ^2.0 ^2.1 Shadi Davari, Mehrdad Naghzguy-Kohan (2017) “The grammaticalization of progressive aspect in Persian”, in The Grammaticalization of Tense, Aspect, Modality and Evidentiality, De Gruyter Mouton, →DOI, pages 163-190
^ Gernot Windfuhr, John R. Perry (2009) “Persian and Tajik” (chapter 8), in The Iranian Languages‎^[1] (in English), page 534:
The development in the morphosyntax of these three varieties is the history of increasing differentiation, particularly in their verb systems through the development of new constructions. These include the progressive Aktionsart (...). Persian uses dāštan in its basic meaning 'keep, hold', where both auxiliary and dependent verb are finite. Tajik and Afghan use conjunct verb constructions with istoda 'standing' and raftan 'go', respectively: Pers. dārad ketāb mi-xān-ad, Taj. [kitob-ro xond-a] istoda ast, Afgh. [ketåb-ra xånd-a] mē-rav-ad 'he is reading the book'.
^ Roohollah Mofidi, Negin Mohammadi Nafchi (2023) “Aspect in Tajik” (chapter 4), in Shinji Ido, Behrooz Mahmoodi-Bakhtiari, editors, Tajik Linguistics‎^[2] (in English), pages 183-229:
Progressive auxiliary: Tajik istodan 'to stand', Dari raftan 'to go', Persian dāštan 'to have'. (...) What is interesting in the overall picture is that Tajik, Dari, and Persian have all employed an auxiliary for the progressive aspect, though from different sources. (...) This could have happened after the 16th century. (...) In the case of Dari, (...) the periphrastic progressive construction is a "recent" development. (...) The [following] examples represent this construction: raft-a mē-ravom 'I am going', mihmān-hā-rā xošāmadguyi kard-a mē-raft '(S)he was welcoming the guests'. (...) The periphrastic progressive construction of the Persian of Iran is a rather recent development, being recorded for the first time in the late 19th century from spoken varieties. Zhukovskij reports to have attested it in a popular folk song in the late 1870s.

[1] Cheung, Johnny (2007) Etymological Dictionary of the Iranian Verb (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 2), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 58

[1870s-2] 2.0 ^2.1 Shadi Davari, Mehrdad Naghzguy-Kohan (2017) “The grammaticalization of progressive aspect in Persian”, in The Grammaticalization of Tense, Aspect, Modality and Evidentiality, De Gruyter Mouton, →DOI, pages 163-190

[3] Gernot Windfuhr, John R. Perry (2009) “Persian and Tajik” (chapter 8), in The Iranian Languages‎^[1] (in English), page 534:
The development in the morphosyntax of these three varieties is the history of increasing differentiation, particularly in their verb systems through the development of new constructions. These include the progressive Aktionsart (...). Persian uses dāštan in its basic meaning 'keep, hold', where both auxiliary and dependent verb are finite. Tajik and Afghan use conjunct verb constructions with istoda 'standing' and raftan 'go', respectively: Pers. dārad ketāb mi-xān-ad, Taj. [kitob-ro xond-a] istoda ast, Afgh. [ketåb-ra xånd-a] mē-rav-ad 'he is reading the book'.

[4] Roohollah Mofidi, Negin Mohammadi Nafchi (2023) “Aspect in Tajik” (chapter 4), in Shinji Ido, Behrooz Mahmoodi-Bakhtiari, editors, Tajik Linguistics‎^[2] (in English), pages 183-229:
Progressive auxiliary: Tajik istodan 'to stand', Dari raftan 'to go', Persian dāštan 'to have'. (...) What is interesting in the overall picture is that Tajik, Dari, and Persian have all employed an auxiliary for the progressive aspect, though from different sources. (...) This could have happened after the 16th century. (...) In the case of Dari, (...) the periphrastic progressive construction is a "recent" development. (...) The [following] examples represent this construction: raft-a mē-ravom 'I am going', mihmān-hā-rā xošāmadguyi kard-a mē-raft '(S)he was welcoming the guests'. (...) The periphrastic progressive construction of the Persian of Iran is a rather recent development, being recorded for the first time in the late 19th century from spoken varieties. Zhukovskij reports to have attested it in a popular folk song in the late 1870s.

[1]

[2]

[3]

[4]