மன்

Tamil

Pronunciation

• IPA^(key): /mɐn/

Etymology 1

Particle

மன் • (maṉ)

1. an expletive
2. affix indicative of future tense
   1. ellipsis
   2. greatness, abundance
   3. change or transformation
   4. prosperity
   5. what is past and gone
   6. permanence
3. a personal suffix

Derived terms

• மன (maṉa)

 

Etymology 2

Back-formation from மன்னு (maṉṉu).

Noun

மன் • (maṉ)

1. king

   Synonym: அரசன் (aracaṉ)

2. kshatriya; warrior

   Synonym: கத்திரியன் (kattiriyaṉ)

3. lord, chief

   Synonym: தலைவன் (talaivaṉ)

4. husband

   Synonym: கணவன் (kaṇavaṉ)

5. greatness

   Synonym: பெருமை (perumai)

6. meanness, inferiority

   Synonym: இழிவு (iḻivu)

Declension

Declension of மன் (maṉ)
	Singular	Plural
Nominative	மன் maṉ	மன்கள் maṉkaḷ
Vocative	மனே maṉē	மன்களே maṉkaḷē
Accusative	மனை maṉai	மன்களை maṉkaḷai
Dative	மனுக்கு maṉukku	மன்களுக்கு maṉkaḷukku
Genitive	மனுடைய maṉuṭaiya	மன்களுடைய maṉkaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	மன் maṉ	மன்கள் maṉkaḷ
Vocative	மனே maṉē	மன்களே maṉkaḷē
Accusative	மனை maṉai	மன்களை maṉkaḷai
Dative	மனுக்கு maṉukku	மன்களுக்கு maṉkaḷukku
Benefactive	மனுக்காக maṉukkāka	மன்களுக்காக maṉkaḷukkāka
Genitive 1	மனுடைய maṉuṭaiya	மன்களுடைய maṉkaḷuṭaiya
Genitive 2	மனின் maṉiṉ	மன்களின் maṉkaḷiṉ
Locative 1	மனில் maṉil	மன்களில் maṉkaḷil
Locative 2	மனிடம் maṉiṭam	மன்களிடம் maṉkaḷiṭam
Sociative 1	மனோடு maṉōṭu	மன்களோடு maṉkaḷōṭu
Sociative 2	மனுடன் maṉuṭaṉ	மன்களுடன் maṉkaḷuṭaṉ
Instrumental	மனால் maṉāl	மன்களால் maṉkaḷāl
Ablative	மனிலிருந்து maṉiliruntu	மன்களிலிருந்து maṉkaḷiliruntu

Etymology 3

Borrowed from Sanskrit मनु (manu).

Noun

மன் • (maṉ)

1. mantra

   Synonym: மந்திரம் (mantiram)

Declension

ṉ-stem declension of மன் (maṉ)
	Singular	Plural
Nominative	மன் maṉ	மர்கள் markaḷ
Vocative	மனே maṉē	மர்களே markaḷē
Accusative	மனை maṉai	மர்களை markaḷai
Dative	மனுக்கு maṉukku	மர்களுக்கு markaḷukku
Genitive	மனுடைய maṉuṭaiya	மர்களுடைய markaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	மன் maṉ	மர்கள் markaḷ
Vocative	மனே maṉē	மர்களே markaḷē
Accusative	மனை maṉai	மர்களை markaḷai
Dative	மனுக்கு maṉukku	மர்களுக்கு markaḷukku
Benefactive	மனுக்காக maṉukkāka	மர்களுக்காக markaḷukkāka
Genitive 1	மனுடைய maṉuṭaiya	மர்களுடைய markaḷuṭaiya
Genitive 2	மனின் maṉiṉ	மர்களின் markaḷiṉ
Locative 1	மனில் maṉil	மர்களில் markaḷil
Locative 2	மனிடம் maṉiṭam	மர்களிடம் markaḷiṭam
Sociative 1	மனோடு maṉōṭu	மர்களோடு markaḷōṭu
Sociative 2	மனுடன் maṉuṭaṉ	மர்களுடன் markaḷuṭaṉ
Instrumental	மனால் maṉāl	மர்களால் markaḷāl
Ablative	மனிலிருந்து maṉiliruntu	மர்களிலிருந்து markaḷiliruntu

Etymology 4

Borrowed from Urdu من (man).

Noun

மன் • (maṉ)

1. maund

   Synonym: மணங்கு (maṇaṅku)

Declension

ṉ-stem declension of மன் (maṉ)
	Singular	Plural
Nominative	மன் maṉ	மர்கள் markaḷ
Vocative	மனே maṉē	மர்களே markaḷē
Accusative	மனை maṉai	மர்களை markaḷai
Dative	மனுக்கு maṉukku	மர்களுக்கு markaḷukku
Genitive	மனுடைய maṉuṭaiya	மர்களுடைய markaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	மன் maṉ	மர்கள் markaḷ
Vocative	மனே maṉē	மர்களே markaḷē
Accusative	மனை maṉai	மர்களை markaḷai
Dative	மனுக்கு maṉukku	மர்களுக்கு markaḷukku
Benefactive	மனுக்காக maṉukkāka	மர்களுக்காக markaḷukkāka
Genitive 1	மனுடைய maṉuṭaiya	மர்களுடைய markaḷuṭaiya
Genitive 2	மனின் maṉiṉ	மர்களின் markaḷiṉ
Locative 1	மனில் maṉil	மர்களில் markaḷil
Locative 2	மனிடம் maṉiṭam	மர்களிடம் markaḷiṭam
Sociative 1	மனோடு maṉōṭu	மர்களோடு markaḷōṭu
Sociative 2	மனுடன் maṉuṭaṉ	மர்களுடன் markaḷuṭaṉ
Instrumental	மனால் maṉāl	மர்களால் markaḷāl
Ablative	மனிலிருந்து maṉiliruntu	மர்களிலிருந்து markaḷiliruntu

References

• University of Madras (1924–1936) “மன்”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press