ἀποδείκνυμι

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀποδεικνῠ́ω (apodeiknúō)

Etymology

(deprecated template usage) From ἀπο- (apo-, “from”) +‎ δείκνυμι (deíknumi, “to point out, show”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.děː.knyː.mi/ → /a.poˈði.kny.mi/ → /a.poˈði.kni.mi/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.děː.knyː.mi/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈdi.kny.mi/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈði.kny.mi/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈði.kny.mi/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈði.kni.mi/

Verb

ἀποδείκνῡμῐ • (apodeíknūmi)

1. I demonstrate, point out, show
2. proclaim, appoint

Conjugation

   Present: ἀποδείκνῡμῐ, ἀποδείκνῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδείκνῡμῐ	ἀποδείκνῡς	ἀποδείκνῡσῐ(ν)	ἀποδείκνῠτον	ἀποδείκνῠτον	ἀποδείκνῠμεν	ἀποδείκνῠτε	ἀποδεικνῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποδεικνῠ́ω	ἀποδεικνῠ́ῃς	ἀποδεικνῠ́ῃ	ἀποδεικνῠ́ητον	ἀποδεικνῠ́ητον	ἀποδεικνῠ́ωμεν	ἀποδεικνῠ́ητε	ἀποδεικνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	ἀποδεικνῠ́οιμῐ	ἀποδεικνῠ́οις	ἀποδεικνῠ́οι	ἀποδεικνῠ́οιτον	ἀποδεικνῠοίτην	ἀποδεικνῠ́οιμεν	ἀποδεικνῠ́οιτε	ἀποδεικνῠ́οιεν
	imperative		ἀποδείκνῡ	ἀποδεικνῠ́τω	ἀποδείκνῠτον	ἀποδεικνῠ́των		ἀποδείκνῠτε	ἀποδεικνῠ́ντων
middle/ passive	indicative	ἀποδείκνῠμαι	ἀποδείκνῠσαι	ἀποδείκνῠται	ἀποδείκνῠσθον	ἀποδείκνῠσθον	ἀποδεικνῠ́μεθα	ἀποδείκνῠσθε	ἀποδείκνῠνται
	subjunctive	ἀποδεικνῠ́ωμαι	ἀποδεικνῠ́ῃ	ἀποδεικνῠ́ηται	ἀποδεικνῠ́ησθον	ἀποδεικνῠ́ησθον	ἀποδεικνῠώμεθᾰ	ἀποδεικνῠ́ησθε	ἀποδεικνῠ́ωνται
	optative	ἀποδεικνῠοίμην	ἀποδεικνῠ́οιο	ἀποδεικνῠ́οιτο	ἀποδεικνῠ́οισθον	ἀποδεικνῠοίσθην	ἀποδεικνῠοίμεθᾰ	ἀποδεικνῠ́οισθε	ἀποδεικνῠ́οιντο
	imperative		ἀποδείκνῠσο	ἀποδεικνῠ́σθω	ἀποδείκνῠσθον	ἀποδεικνῠ́σθων		ἀποδείκνῠσθε	ἀποδεικνῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποδεικνῠ́ναι				ἀποδείκνῠσθαι
participle	m	ἀποδεικνῡ́ς				ἀποδεικνῠ́μενος
	f	ἀποδεικνῦσᾰ				ἀποδεικνῠμένη
	n	ἀποδεικνῠ́ν				ἀποδεικνῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπεδείκνῡν, ἀπεδεικνῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεδείκνῡν	ἀπεδείκνῡς	ἀπεδείκνῡ	ἀπεδείκνῠτον	ἀπεδεικνῠ́την	ἀπεδείκνῠμεν	ἀπεδείκνῠτε	ἀπεδείκνῠσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπεδεικνῠ́μην	ἀπεδείκνῠσο	ἀπεδείκνῠτο	ἀπεδείκνῠσθον	ἀπεδεικνῠ́σθην	ἀπεδεικνῠ́μεθᾰ	ἀπεδείκνῠσθε	ἀπεδείκνῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποδείξω, ἀποδείξομαι, ἀποδειχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδείξω	ἀποδείξεις	ἀποδείξει	ἀποδείξετον	ἀποδείξετον	ἀποδείξομεν	ἀποδείξετε	ἀποδείξουσῐ(ν)
	optative	ἀποδείξοιμῐ	ἀποδείξοις	ἀποδείξοι	ἀποδείξοιτον	ἀποδειξοίτην	ἀποδείξοιμεν	ἀποδείξοιτε	ἀποδείξοιεν
middle	indicative	ἀποδείξομαι	ἀποδείξῃ, ἀποδείξει	ἀποδείξεται	ἀποδείξεσθον	ἀποδείξεσθον	ἀποδειξόμεθᾰ	ἀποδείξεσθε	ἀποδείξονται
	optative	ἀποδειξοίμην	ἀποδείξοιο	ἀποδείξοιτο	ἀποδείξοισθον	ἀποδειξοίσθην	ἀποδειξοίμεθᾰ	ἀποδείξοισθε	ἀποδείξοιντο
passive	indicative	ἀποδειχθήσομαι	ἀποδειχθήσῃ	ἀποδειχθήσεται	ἀποδειχθήσεσθον	ἀποδειχθήσεσθον	ἀποδειχθησόμεθᾰ	ἀποδειχθήσεσθε	ἀποδειχθήσονται
	optative	ἀποδειχθησοίμην	ἀποδειχθήσοιο	ἀποδειχθήσοιτο	ἀποδειχθήσοισθον	ἀποδειχθησοίσθην	ἀποδειχθησοίμεθᾰ	ἀποδειχθήσοισθε	ἀποδειχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποδείξειν			ἀποδείξεσθαι		ἀποδειχθήσεσθαι
participle	m	ἀποδείξων			ἀποδειξόμενος		ἀποδειχθησόμενος
	f	ἀποδείξουσᾰ			ἀποδειξομένη		ἀποδειχθησομένη
	n	ἀποδεῖξον			ἀποδειξόμενον		ἀποδειχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποδέξω, ἀποδέξομαι, ἀποδεχθήσομαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδέξω	ἀποδέξεις	ἀποδέξει	ἀποδέξετον	ἀποδέξετον	ἀποδέξομεν	ἀποδέξετε	ἀποδέξουσῐ(ν)
	optative	ἀποδέξοιμῐ	ἀποδέξοις	ἀποδέξοι	ἀποδέξοιτον	ἀποδεξοίτην	ἀποδέξοιμεν	ἀποδέξοιτε	ἀποδέξοιεν
middle	indicative	ἀποδέξομαι	ἀποδέξεαι	ἀποδέξεται	ἀποδέξεσθον	ἀποδέξεσθον	ἀποδεξόμεθᾰ	ἀποδέξεσθε	ἀποδέξονται
	optative	ἀποδεξοίμην	ἀποδέξοιο	ἀποδέξοιτο	ἀποδέξοισθον	ἀποδεξοίσθην	ἀποδεξοίμεθᾰ	ἀποδέξοισθε	ἀποδεξοίᾰτο
passive	indicative	ἀποδεχθήσομαι	ἀποδεχθήσῃ	ἀποδεχθήσεται	ἀποδεχθήσεσθον	ἀποδεχθήσεσθον	ἀποδεχθησόμεθᾰ	ἀποδεχθήσεσθε	ἀποδεχθήσονται
	optative	ἀποδεχθησοίμην	ἀποδεχθήσοιο	ἀποδεχθήσοιτο	ἀποδεχθήσοισθον	ἀποδεχθησοίσθην	ἀποδεχθησοίμεθᾰ	ἀποδεχθήσοισθε	ἀποδεχθησοίᾰτο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποδέξειν			ἀποδέξεσθαι		ἀποδεχθήσεσθαι
participle	m	ἀποδέξων			ἀποδεξόμενος		ἀποδεχθησόμενος
	f	ἀποδέξουσᾰ			ἀποδεξομένη		ἀποδεχθησομένη
	n	ἀποδέξον			ἀποδεξόμενον		ἀποδεχθησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέδειξᾰ, ἀπεδειξᾰ́μην, ἀπεδείχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέδειξᾰ	ἀπέδειξᾰς	ἀπέδειξε(ν)	ἀπεδείξᾰτον	ἀπεδειξᾰ́την	ἀπεδείξᾰμεν	ἀπεδείξᾰτε	ἀπέδειξᾰν
	subjunctive	ἀποδείξω	ἀποδείξῃς	ἀποδείξῃ	ἀποδείξητον	ἀποδείξητον	ἀποδείξωμεν	ἀποδείξητε	ἀποδείξωσῐ(ν)
	optative	ἀποδείξαιμῐ	ἀποδείξειᾰς, ἀποδείξαις	ἀποδείξειε(ν), ἀποδείξαι	ἀποδείξαιτον	ἀποδειξαίτην	ἀποδείξαιμεν	ἀποδείξαιτε	ἀποδείξειᾰν, ἀποδείξαιεν
	imperative		ἀπόδειξον	ἀποδειξᾰ́τω	ἀποδείξᾰτον	ἀποδειξᾰ́των		ἀποδείξᾰτε	ἀποδειξᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεδειξᾰ́μην	ἀπεδείξω	ἀπεδείξᾰτο	ἀπεδείξᾰσθον	ἀπεδειξᾰ́σθην	ἀπεδειξᾰ́μεθᾰ	ἀπεδείξᾰσθε	ἀπεδείξᾰντο
	subjunctive	ἀποδείξωμαι	ἀποδείξῃ	ἀποδείξηται	ἀποδείξησθον	ἀποδείξησθον	ἀποδειξώμεθᾰ	ἀποδείξησθε	ἀποδείξωνται
	optative	ἀποδειξαίμην	ἀποδείξαιο	ἀποδείξαιτο	ἀποδείξαισθον	ἀποδειξαίσθην	ἀποδειξαίμεθᾰ	ἀποδείξαισθε	ἀποδείξαιντο
	imperative		ἀπόδειξαι	ἀποδειξᾰ́σθω	ἀποδείξᾰσθον	ἀποδειξᾰ́σθων		ἀποδείξᾰσθε	ἀποδειξᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπεδείχθην	ἀπεδείχθης	ἀπεδείχθη	ἀπεδείχθητον	ἀπεδειχθήτην	ἀπεδείχθημεν	ἀπεδείχθητε	ἀπεδείχθησᾰν
	subjunctive	ἀποδειχθῶ	ἀποδειχθῇς	ἀποδειχθῇ	ἀποδειχθῆτον	ἀποδειχθῆτον	ἀποδειχθῶμεν	ἀποδειχθῆτε	ἀποδειχθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποδειχθείην	ἀποδειχθείης	ἀποδειχθείη	ἀποδειχθεῖτον, ἀποδειχθείητον	ἀποδειχθείτην, ἀποδειχθειήτην	ἀποδειχθεῖμεν, ἀποδειχθείημεν	ἀποδειχθεῖτε, ἀποδειχθείητε	ἀποδειχθεῖεν, ἀποδειχθείησᾰν
	imperative		ἀποδείχθητῐ	ἀποδειχθήτω	ἀποδείχθητον	ἀποδειχθήτων		ἀποδείχθητε	ἀποδειχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποδεῖξαι			ἀποδείξᾰσθαι		ἀποδειχθῆναι
participle	m	ἀποδείξᾱς			ἀποδειξᾰ́μενος		ἀποδειχθείς
	f	ἀποδείξᾱσᾰ			ἀποδειξᾰμένη		ἀποδειχθεῖσᾰ
	n	ἀποδεῖξᾰν			ἀποδειξᾰ́μενον		ἀποδειχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπόδειξᾰ, ἀποδειξᾰ́μην, ἀπεδείχθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπόδειξᾰ	ἀπόδειξᾰς	ἀπόδειξε(ν)	ἀποδείξᾰτον	ἀποδειξᾰ́την	ἀποδείξᾰμεν	ἀποδείξᾰτε	ἀπόδειξᾰν
middle	indicative	ἀποδειξᾰ́μην	ἀποδείξᾰο	ἀποδείξᾰτο	ἀποδείξᾰσθον	ἀποδειξᾰ́σθην	ἀποδειξᾰ́με(σ)θᾰ	ἀποδείξᾰσθε	ἀποδείξᾰντο
passive	indicative	ἀπεδείχθην	ἀπεδείχθης	ἀπεδείχθη	ἀπεδείχθητον	ἀπεδειχθήτην	ἀπεδείχθημεν	ἀπεδείχθητε	ἀπεδείχθησᾰν, ἀπέδειχθεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπέδεξᾰ, ἀπεδεξᾰ́μην, ἀπεδέχθην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέδεξᾰ	ἀπέδεξᾰς	ἀπέδεξε(ν)	ἀπεδέξᾰτον	ἀπεδεξᾰ́την	ἀπεδέξᾰμεν	ἀπεδέξᾰτε	ἀπέδεξᾰν
	subjunctive	ἀποδέξω	ἀποδέξῃς	ἀποδέξῃ	ἀποδέξητον	ἀποδέξητον	ἀποδέξωμεν	ἀποδέξητε	ἀποδέξωσῐ(ν)
	optative	ἀποδέξαιμῐ	ἀποδέξειᾰς, ἀποδέξαις	ἀποδέξειε(ν), ἀποδέξαι	ἀποδεξεῖτον	ἀποδεξείτην	ἀποδεξεῖμεν	ἀποδεξεῖτε	ἀποδεξεῖεν
	imperative		ἀπόδεξον	ἀποδεξᾰ́τω	ἀποδέξᾰτον	ἀποδεξᾰ́των		ἀποδέξᾰτε	ἀποδεξᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεδεξᾰ́μην	ἀπεδέξω	ἀπεδέξᾰτο	ἀπεδέξᾰσθον	ἀπεδεξᾰ́σθην	ἀπεδεξᾰ́μεθᾰ	ἀπεδέξᾰσθε	ἀπεδέξᾰντο
	subjunctive	ἀποδέξωμαι	ἀποδέξηαι	ἀποδέξηται	ἀποδέξησθον	ἀποδέξησθον	ἀποδεξώμεθᾰ	ἀποδέξησθε	ἀποδέξωνται
	optative	ἀποδεξαίμην	ἀποδέξαιο	ἀποδέξαιτο	ἀποδέξαισθον	ἀποδεξαίσθην	ἀποδεξαίμεθᾰ	ἀποδέξαισθε	ἀποδεξαίᾰτο
	imperative		ἀπόδεξαι	ἀποδεξᾰ́σθω	ἀποδέξᾰσθον	ἀποδεξᾰ́σθων		ἀποδέξᾰσθε	ἀποδεξᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπεδέχθην	ἀπεδέχθης	ἀπεδέχθη	ἀπεδέχθητον	ἀπεδεχθήτην	ἀπεδέχθημεν	ἀπεδέχθητε	ἀπεδέχθησᾰν
	subjunctive	ἀποδεχθῶ	ἀποδεχθῇς	ἀποδεχθῇ	ἀποδεχθῆτον	ἀποδεχθῆτον	ἀποδεχθῶμεν	ἀποδεχθῆτε	ἀποδεχθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποδεχθείην	ἀποδεχθείης	ἀποδεχθείη	ἀποδεχθεῖτον, ἀποδεχθείητον	ἀποδεχθείτην, ἀποδεχθειήτην	ἀποδεχθεῖμεν, ἀποδεχθείημεν	ἀποδεχθεῖτε, ἀποδεχθείητε	ἀποδέχθειεν, ἀποδεχθείησᾰν
	imperative		ἀποδέχθητῐ	ἀποδεχθήτω	ἀποδέχθητον	ἀποδεχθήτων		ἀποδέχθητε	ἀποδεχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποδέξαι			ἀποδέξᾰσθαι		ἀποδεχθῆναι
participle	m	ἀποδέξᾱς			ἀποδεξᾰ́μενος		ἀποδεχθείς
	f	ἀποδέξᾱσᾰ			ἀποδεξᾰμένη		ἀποδεχθεῖσᾰ
	n	ἀποδέξᾰν			ἀποδεξᾰ́μενον		ἀποδεχθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀποδέδειχᾰ, ἀποδέδειγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδέδειχᾰ	ἀποδέδειχᾰς	ἀποδέδειχε(ν)	ἀποδεδείχᾰτον	ἀποδεδείχᾰτον	ἀποδεδείχᾰμεν	ἀποδεδείχᾰτε	ἀποδεδείχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποδεδείχω	ἀποδεδείχῃς	ἀποδεδείχῃ	ἀποδεδείχητον	ἀποδεδείχητον	ἀποδεδείχωμεν	ἀποδεδείχητε	ἀποδεδείχωσῐ(ν)
	optative	ἀποδεδείχοιμῐ, ἀποδεδειχοίην	ἀποδεδείχοις, ἀποδεδειχοίης	ἀποδεδείχοι, ἀποδεδειχοίη	ἀποδεδείχοιτον	ἀποδεδειχοίτην	ἀποδεδείχοιμεν	ἀποδεδείχοιτε	ἀποδεδείχοιεν
	imperative		ἀποδέδειχε	ἀποδεδειχέτω	ἀποδεδείχετον	ἀποδεδειχέτων		ἀποδεδείχετε	ἀποδεδειχόντων
middle/ passive	indicative	ἀποδέδειγμαι	ἀποδέδειξαι	ἀποδέδεικται	ἀποδέδειχθον	ἀποδέδειχθον	ἀποδεδείγμεθᾰ	ἀποδέδειχθε	ἀποδεδείκᾰται
	subjunctive	ἀποδεδειγμένος ὦ	ἀποδεδειγμένος ᾖς	ἀποδεδειγμένος ᾖ	ἀποδεδειγμένω ἦτον	ἀποδεδειγμένω ἦτον	ἀποδεδειγμένοι ὦμεν	ἀποδεδειγμένοι ἦτε	ἀποδεδειγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποδεδειγμένος εἴην	ἀποδεδειγμένος εἴης	ἀποδεδειγμένος εἴη	ἀποδεδειγμένω εἴητον/εἶτον	ἀποδεδειγμένω εἰήτην/εἴτην	ἀποδεδειγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποδεδειγμένοι εἴητε/εἶτε	ἀποδεδειγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποδέδειξο	ἀποδεδείχθω	ἀποδέδειχθον	ἀποδεδείχθων		ἀποδέδειχθε	ἀποδεδείχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποδεδειχέναι				ἀποδεδεῖχθαι
participle	m	ἀποδεδειχώς				ἀποδεδειγμένος
	f	ἀποδεδειχυῖᾰ				ἀποδεδειγμένη
	n	ἀποδεδειχός				ἀποδεδειγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀποδέδεχᾰ, ἀποδέδεγμαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδέδεχᾰ	ἀποδέδεχᾰς	ἀποδέδεχε(ν)	ἀποδεδέχᾰτον	ἀποδεδέχᾰτον	ἀποδεδέχᾰμεν	ἀποδεδέχᾰτε	ἀποδεδέχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποδεδέχω	ἀποδεδέχῃς	ἀποδεδέχῃ	ἀποδεδέχητον	ἀποδεδέχητον	ἀποδεδέχωμεν	ἀποδεδέχητε	ἀποδεδέχωσῐ(ν)
	optative	ἀποδεδέχοιμῐ, ἀποδεδεχοίην	ἀποδεδέχοις, ἀποδεδεχοίης	ἀποδεδέχοι, ἀποδεδεχοίη	ἀποδεδέχοιτον	ἀποδεδεχοίτην	ἀποδεδέχοιμεν	ἀποδεδέχοιτε	ἀποδεδέχοιεν
	imperative		ἀποδέδεχε	ἀποδεδεχέτω	ἀποδεδέχετον	ἀποδεδεχέτων		ἀποδεδέχετε	ἀποδεδεχόντων
middle/ passive	indicative	ἀποδέδεγμαι	ἀποδέδεξαι	ἀποδέδεκται	ἀποδέδεχθον	ἀποδέδεχθον	ἀποδεδέγμεθᾰ	ἀποδέδεχθε	ἀποδεδέκᾰται
	subjunctive	ἀποδεδεγμένος ὦ	ἀποδεδεγμένος ᾖς	ἀποδεδεγμένος ᾖ	ἀποδεδεγμένω ἦτον	ἀποδεδεγμένω ἦτον	ἀποδεδεγμένοι ὦμεν	ἀποδεδεγμένοι ἦτε	ἀποδεδεγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποδεδεγμένος εἴην	ἀποδεδεγμένος εἴης	ἀποδεδεγμένος εἴη	ἀποδεδεγμένω εἴητον/εἶτον	ἀποδεδεγμένω εἰήτην/εἴτην	ἀποδεδεγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποδεδεγμένοι εἴητε/εἶτε	ἀποδεδέγμενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
	imperative		ἀποδέδεξο	ἀποδεδέχθω	ἀποδέδεχθον	ἀποδεδέχθων		ἀποδέδεχθε	ἀποδεδέχθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποδεδεχέναι				ἀποδεδέχθαι
participle	m	ἀποδεδεχώς				ἀποδεδεγμένος
	f	ἀποδεδεχυῖᾰ				ἀποδεδεγμένη
	n	ἀποδεδεχός				ἀποδεδεγμένον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀπεδεδείχειν, ἀπεδεδείγμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεδεδείχειν, ἀπεδεδείχη	ἀπεδεδείχεις, ἀπεδεδείχης	ἀπεδεδείχει(ν)	ἀπεδεδείχετον	ἀπεδεδειχέτην	ἀπεδεδείχεμεν	ἀπεδεδείχετε	ἀπεδεδείχεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπεδεδείγμην	ἀπεδέδειξο	ἀπεδέδεικτο	ἀπεδέδειχθον	ἀπεδεδείχθην	ἀπεδεδείγμεθᾰ	ἀπεδέδειχθε	ἀπεδεδείκᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀπεδεδέχειν, ἀπεδεδέγμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπεδεδέχειν, ἀπεδεδέχη	ἀπεδεδέχεις, ἀπεδεδέχης	ἀπεδεδέχει(ν)	ἀπεδεδέχετον	ἀπεδεδεχέτην	ἀπεδεδέχεμεν	ἀπεδεδέχετε	ἀπεδεδέχεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπεδεδέγμην	ἀπεδέδεξο	ἀπεδέδεκτο	ἀπεδέδεχθον	ἀπεδεδέχθην	ἀπεδεδέγμεθᾰ	ἀπεδέδεχθε	ἀπεδεδέκᾰτο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ἀποδεικτέον (apodeiktéon)
• ἀποδεικτικός (apodeiktikós)
• ἀποδεικτός (apodeiktós)

Further reading

• “ἀποδείκνυμι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀποδείκνυμι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀποδείκνυμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποδείκνυμι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀποδείκνυμι”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G584 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• “apodictic”, in The Century Dictionary […], New York, N.Y.: The Century Co., 1911, →OCLC.