ἀποκλείω

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: αποκλείω

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

From ἀπο- (apo-) +‎ κλείω (kleíō)

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ἀποκλείω • (apokleíō)

  1. to shut off from or out of, debar
  2. to shut out or exclude from [with genitive or ἀπό (apó, + genitive)]
  3. to shut up, bar, close
  4. to intercept

Conjugation

[edit]
   Present: ἀποκλείω, ἀποκλείομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποκλείω ἀποκλείεις ἀποκλείει ἀποκλείετον ἀποκλείετον ἀποκλείομεν ἀποκλείετε ἀποκλείουσῐ(ν)
subjunctive ἀποκλείω ἀποκλείῃς ἀποκλείῃ ἀποκλείητον ἀποκλείητον ἀποκλείωμεν ἀποκλείητε ἀποκλείωσῐ(ν)
optative ἀποκλείοιμῐ ἀποκλείοις ἀποκλείοι ἀποκλείοιτον ἀποκλειοίτην ἀποκλείοιμεν ἀποκλείοιτε ἀποκλείοιεν
imperative   ἀπόκλειε ἀποκλειέτω ἀποκλείετον ἀποκλειέτων   ἀποκλείετε ἀποκλειόντων
middle/
passive 		indicative ἀποκλείομαι ἀποκλείῃ,
ἀποκλείει 		ἀποκλείεται ἀποκλείεσθον ἀποκλείεσθον ἀποκλειόμεθᾰ ἀποκλείεσθε ἀποκλείονται
subjunctive ἀποκλείωμαι ἀποκλείῃ ἀποκλείηται ἀποκλείησθον ἀποκλείησθον ἀποκλειώμεθᾰ ἀποκλείησθε ἀποκλείωνται
optative ἀποκλειοίμην ἀποκλείοιο ἀποκλείοιτο ἀποκλείοισθον ἀποκλειοίσθην ἀποκλειοίμεθᾰ ἀποκλείοισθε ἀποκλείοιντο
imperative   ἀποκλείου ἀποκλειέσθω ἀποκλείεσθον ἀποκλειέσθων   ἀποκλείεσθε ἀποκλειέσθων
active middle/passive
infinitive ἀποκλείειν ἀποκλείεσθαι
participle m ἀποκλείων ἀποκλειόμενος
f ἀποκλείουσᾰ ἀποκλειομένη
n ἀποκλεῖον ἀποκλειόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπέκλειον, ἀπεκλειόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέκλειον ἀπέκλειες ἀπέκλειε(ν) ἀπεκλείετον ἀπεκλειέτην ἀπεκλείομεν ἀπεκλείετε ἀπέκλειον
middle/
passive 		indicative ἀπεκλειόμην ἀπεκλείου ἀπεκλείετο ἀπεκλείεσθον ἀπεκλειέσθην ἀπεκλειόμεθᾰ ἀπεκλείεσθε ἀπεκλείοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀποκλείσω, ἀποκλείσομαι, ἀποκλεισθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποκλείσω ἀποκλείσεις ἀποκλείσει ἀποκλείσετον ἀποκλείσετον ἀποκλείσομεν ἀποκλείσετε ἀποκλείσουσῐ(ν)
optative ἀποκλείσοιμῐ ἀποκλείσοις ἀποκλείσοι ἀποκλείσοιτον ἀποκλεισοίτην ἀποκλείσοιμεν ἀποκλείσοιτε ἀποκλείσοιεν
middle indicative ἀποκλείσομαι ἀποκλείσῃ,
ἀποκλείσει 		ἀποκλείσεται ἀποκλείσεσθον ἀποκλείσεσθον ἀποκλεισόμεθᾰ ἀποκλείσεσθε ἀποκλείσονται
optative ἀποκλεισοίμην ἀποκλείσοιο ἀποκλείσοιτο ἀποκλείσοισθον ἀποκλεισοίσθην ἀποκλεισοίμεθᾰ ἀποκλείσοισθε ἀποκλείσοιντο
passive indicative ἀποκλεισθήσομαι ἀποκλεισθήσῃ ἀποκλεισθήσεται ἀποκλεισθήσεσθον ἀποκλεισθήσεσθον ἀποκλεισθησόμεθᾰ ἀποκλεισθήσεσθε ἀποκλεισθήσονται
optative ἀποκλεισθησοίμην ἀποκλεισθήσοιο ἀποκλεισθήσοιτο ἀποκλεισθήσοισθον ἀποκλεισθησοίσθην ἀποκλεισθησοίμεθᾰ ἀποκλεισθήσοισθε ἀποκλεισθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀποκλείσειν ἀποκλείσεσθαι ἀποκλεισθήσεσθαι
participle m ἀποκλείσων ἀποκλεισόμενος ἀποκλεισθησόμενος
f ἀποκλείσουσᾰ ἀποκλεισομένη ἀποκλεισθησομένη
n ἀποκλεῖσον ἀποκλεισόμενον ἀποκλεισθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπέκλεισᾰ, ἀπεκλεισᾰ́μην, ἀπεκλείσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπέκλεισᾰ ἀπέκλεισᾰς ἀπέκλεισε(ν) ἀπεκλείσᾰτον ἀπεκλεισᾰ́την ἀπεκλείσᾰμεν ἀπεκλείσᾰτε ἀπέκλεισᾰν
subjunctive ἀποκλείσω ἀποκλείσῃς ἀποκλείσῃ ἀποκλείσητον ἀποκλείσητον ἀποκλείσωμεν ἀποκλείσητε ἀποκλείσωσῐ(ν)
optative ἀποκλείσαιμῐ ἀποκλείσειᾰς,
ἀποκλείσαις 		ἀποκλείσειε(ν),
ἀποκλείσαι 		ἀποκλείσαιτον ἀποκλεισαίτην ἀποκλείσαιμεν ἀποκλείσαιτε ἀποκλείσειᾰν,
ἀποκλείσαιεν
imperative   ἀπόκλεισον ἀποκλεισᾰ́τω ἀποκλείσᾰτον ἀποκλεισᾰ́των   ἀποκλείσᾰτε ἀποκλεισᾰ́ντων
middle indicative ἀπεκλεισᾰ́μην ἀπεκλείσω ἀπεκλείσᾰτο ἀπεκλείσᾰσθον ἀπεκλεισᾰ́σθην ἀπεκλεισᾰ́μεθᾰ ἀπεκλείσᾰσθε ἀπεκλείσᾰντο
subjunctive ἀποκλείσωμαι ἀποκλείσῃ ἀποκλείσηται ἀποκλείσησθον ἀποκλείσησθον ἀποκλεισώμεθᾰ ἀποκλείσησθε ἀποκλείσωνται
optative ἀποκλεισαίμην ἀποκλείσαιο ἀποκλείσαιτο ἀποκλείσαισθον ἀποκλεισαίσθην ἀποκλεισαίμεθᾰ ἀποκλείσαισθε ἀποκλείσαιντο
imperative   ἀπόκλεισαι ἀποκλεισᾰ́σθω ἀποκλείσᾰσθον ἀποκλεισᾰ́σθων   ἀποκλείσᾰσθε ἀποκλεισᾰ́σθων
passive indicative ἀπεκλείσθην ἀπεκλείσθης ἀπεκλείσθη ἀπεκλείσθητον ἀπεκλεισθήτην ἀπεκλείσθημεν ἀπεκλείσθητε ἀπεκλείσθησᾰν
subjunctive ἀποκλεισθῶ ἀποκλεισθῇς ἀποκλεισθῇ ἀποκλεισθῆτον ἀποκλεισθῆτον ἀποκλεισθῶμεν ἀποκλεισθῆτε ἀποκλεισθῶσῐ(ν)
optative ἀποκλεισθείην ἀποκλεισθείης ἀποκλεισθείη ἀποκλεισθεῖτον,
ἀποκλεισθείητον 		ἀποκλεισθείτην,
ἀποκλεισθειήτην 		ἀποκλεισθεῖμεν,
ἀποκλεισθείημεν 		ἀποκλεισθεῖτε,
ἀποκλεισθείητε 		ἀποκλεισθεῖεν,
ἀποκλεισθείησᾰν
imperative   ἀποκλείσθητῐ ἀποκλεισθήτω ἀποκλείσθητον ἀποκλεισθήτων   ἀποκλείσθητε ἀποκλεισθέντων
active middle passive
infinitive ἀποκλεῖσαι ἀποκλείσᾰσθαι ἀποκλεισθῆναι
participle m ἀποκλείσᾱς ἀποκλεισᾰ́μενος ἀποκλεισθείς
f ἀποκλείσᾱσᾰ ἀποκλεισᾰμένη ἀποκλεισθεῖσᾰ
n ἀποκλεῖσᾰν ἀποκλεισᾰ́μενον ἀποκλεισθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἀποκέκλεικᾰ, ἀποκέκλειμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀποκέκλεικᾰ ἀποκέκλεικᾰς ἀποκέκλεικε(ν) ἀποκεκλείκᾰτον ἀποκεκλείκᾰτον ἀποκεκλείκᾰμεν ἀποκεκλείκᾰτε ἀποκεκλείκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἀποκεκλείκω ἀποκεκλείκῃς ἀποκεκλείκῃ ἀποκεκλείκητον ἀποκεκλείκητον ἀποκεκλείκωμεν ἀποκεκλείκητε ἀποκεκλείκωσῐ(ν)
optative ἀποκεκλείκοιμῐ,
ἀποκεκλεικοίην 		ἀποκεκλείκοις,
ἀποκεκλεικοίης 		ἀποκεκλείκοι,
ἀποκεκλεικοίη 		ἀποκεκλείκοιτον ἀποκεκλεικοίτην ἀποκεκλείκοιμεν ἀποκεκλείκοιτε ἀποκεκλείκοιεν
imperative   ἀποκέκλεικε ἀποκεκλεικέτω ἀποκεκλείκετον ἀποκεκλεικέτων   ἀποκεκλείκετε ἀποκεκλεικόντων
middle/
passive 		indicative ἀποκέκλειμαι ἀποκέκλεισαι ἀποκέκλειται ἀποκέκλεισθον ἀποκέκλεισθον ἀποκεκλείμεθᾰ ἀποκέκλεισθε ἀποκέκλεινται
subjunctive ἀποκεκλειμένος ὦ ἀποκεκλειμένος ᾖς ἀποκεκλειμένος ᾖ ἀποκεκλειμένω ἦτον ἀποκεκλειμένω ἦτον ἀποκεκλειμένοι ὦμεν ἀποκεκλειμένοι ἦτε ἀποκεκλειμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἀποκεκλειμένος εἴην ἀποκεκλειμένος εἴης ἀποκεκλειμένος εἴη ἀποκεκλειμένω εἴητον/εἶτον ἀποκεκλειμένω εἰήτην/εἴτην ἀποκεκλειμένοι εἴημεν/εἶμεν ἀποκεκλειμένοι εἴητε/εἶτε ἀποκεκλειμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἀποκέκλεισο ἀποκεκλείσθω ἀποκέκλεισθον ἀποκεκλείσθων   ἀποκέκλεισθε ἀποκεκλείσθων
active middle/passive
infinitive ἀποκεκλεικέναι ἀποκεκλεῖσθαι
participle m ἀποκεκλεικώς ἀποκεκλειμένος
f ἀποκεκλεικυῖᾰ ἀποκεκλειμένη
n ἀποκεκλεικός ἀποκεκλειμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἀπεκεκλείκειν, ἀπεκεκλείμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπεκεκλείκειν,
ἀπεκεκλείκη 		ἀπεκεκλείκεις,
ἀπεκεκλείκης 		ἀπεκεκλείκει(ν) ἀπεκεκλείκετον ἀπεκεκλεικέτην ἀπεκεκλείκεμεν ἀπεκεκλείκετε ἀπεκεκλείκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἀπεκεκλείμην ἀπεκέκλεισο ἀπεκέκλειτο ἀπεκέκλεισθον ἀπεκεκλείσθην ἀπεκεκλείμεθᾰ ἀπεκέκλεισθε ἀπεκέκλειντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

[edit]
  • 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 13:25:
    ἀφ’ οὗ ἂν ἐγερθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν, καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴν θύραν, λέγοντες, Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν· καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ὑμῖν, Οὐκ οἶδα ὑμᾶς, πόθεν ἐστέ·
    aph’ hoû àn egerthêi ho oikodespótēs kaì apokleísēi tḕn thúran, kaì árxēsthe éxō hestánai kaì kroúein tḕn thúran, légontes, Kúrie, Kúrie, ánoixon hēmîn; kaì apokritheìs ereî humîn, Ouk oîda humâs, póthen esté;
    • Translation by KJV
      When once the master of the house is risen up, and hath shut to the door, and ye begin to stand without, and to knock at the door, saying, Lord, Lord, open unto us; and he shall answer and say unto you, I know you not whence ye are:

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Greek: αποκλείω (apokleío)

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀποκλείω&oldid=82131981"