舌子
Chinese
tongue | child; son; (noun suffix) child; son; (noun suffix); small thing; seed; egg; 1st earthly branch; 11 p.m.–1 a.m., midnight | ||
---|---|---|---|
trad. (舌子) | 舌 | 子 | |
simp. #(舌子) | 舌 | 子 |
Pronunciation
- Mandarin
- (Standard)
- (Chengdu, Sichuanese Pinyin): se2 zi3
- Cantonese (Jyutping): sit3 zi2 / sit6 zi2
- Xiang (Changsha, Wiktionary): she6 zr
- Mandarin
- (Standard Chinese)+
- Hanyu Pinyin:
- Zhuyin: ㄕㄜˊ ˙ㄗ
- Tongyong Pinyin: shézi̊h
- Wade–Giles: shê2-tzŭ5
- Yale: shé-dz
- Gwoyeu Romatzyh: sher.tzy
- Palladius: шэцзы (šɛczy)
- Sinological IPA (key): /ʂɤ³⁵ d͡z̥z̩³/
- (Chengdu)
- Sichuanese Pinyin: se2 zi3
- Scuanxua Ladinxua Xin Wenz: sez
- Sinological IPA (key): /sɛ²¹ t͡sz̩⁵³/
- (Standard Chinese)+
- Cantonese
- (Standard Cantonese, Guangzhou–Hong Kong)+
- Jyutping: sit3 zi2 / sit6 zi2
- Yale: sit jí / siht jí
- Cantonese Pinyin: sit8 dzi2 / sit9 dzi2
- Guangdong Romanization: xid3 ji2 / xid6 ji2
- Sinological IPA (key): /siːt̚³ t͡siː³⁵/, /siːt̚² t͡siː³⁵/
- (Standard Cantonese, Guangzhou–Hong Kong)+
- Xiang
Noun
(deprecated template usage) 舌子
- (literary or Xiang, Dachuan Mandarin, Pingxiang and Yongfeng Gan, Yongding Hakka, Ningyuan dialect) tongue
- (Sichuanese and Guilin Mandarin, Jishou Xiang, specifically) animal's tongue (as food)