zelfstandig

Dutch

Etymology

From zelf- +‎ stand +‎ -ig, calque of German selbstständig. First attested in the late sixteenth century.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌzɛlfˈstɑn.dəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zelf‧stan‧dig

Adjective

zelfstandig (comparative zelfstandiger, superlative zelfstandigst)

1. independent, autonomous, sovereign
2. self-employed
3. self-reliant, self-supporting

Inflection

Declension of zelfstandig
uninflected	zelfstandig
inflected	zelfstandige
comparative	zelfstandiger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		zelfstandig	zelfstandiger	het zelfstandigst het zelfstandigste
indefinite	m./f. sing.	zelfstandige	zelfstandigere	zelfstandigste
	n. sing.	zelfstandig	zelfstandiger	zelfstandigste
	plural	zelfstandige	zelfstandigere	zelfstandigste
definite		zelfstandige	zelfstandigere	zelfstandigste
partitive		zelfstandigs	zelfstandigers	—

Derived terms

• verzelfstandigen
• zelfstandig naamwoord
• zelfstandigheid