bestralen

Dutch

Etymology

From be- +‎ stralen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈstraːlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧stra‧len
• Rhymes: -aːlən

Verb

bestralen

1. (transitive) to shine upon
2. (transitive) to irradiate
3. (transitive) to treat with radiotherapy

Inflection

Conjugation of bestralen (weak, prefixed)
infinitive	bestralen
past singular	bestraalde
past participle	bestraald
infinitive	bestralen
gerund	bestralen n
	present tense	past tense
1st person singular	bestraal	bestraalde
2nd person sing. (jij)	bestraalt, bestraal2	bestraalde
2nd person sing. (u)	bestraalt	bestraalde
2nd person sing. (gij)	bestraalt	bestraalde
3rd person singular	bestraalt	bestraalde
plural	bestralen	bestraalden
subjunctive sing.1	bestrale	bestraalde
subjunctive plur.1	bestralen	bestraalden
imperative sing.	bestraal
imperative plur.1	bestraalt
participles	bestralend	bestraald
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bestraling