heyra

Icelandic

Etymology

From Old Norse heyra, from Proto-Germanic *hauzijaną, from Proto-Indo-European *h₂ḱh₂owsyéti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈheiːra/

  Rhymes: -eiːra

Verb

heyra (weak verb, third-person singular past indicative heyrði, supine heyrt)

1. (transitive, intransitive, governs the accusative) to hear

   Gekk þér vel að í prófinu? Mér þykir vænt um að heyra það.

   Did you do well on your test? I'm glad to hear it.

2. (transitive, intransitive, governs the accusative) to listen
   • Isaiah 40 (Icelandic, English)

     Heyr, einhver segir: "Kalla þú!" Og ég svara: "Hvað skal ég kalla?" "Allt hold er gras og allur yndisleikur þess sem blóm vallarins. Grasið visnar, blómin fölna, þegar Drottinn andar á þau. Sannlega, mennirnir eru gras. Grasið visnar, blómin fölna, en orð Guðs vors stendur stöðugt eilíflega."

     Hark a voice says, "Cry out." And I said, "What shall I cry?" "All men are like grass, and all their glory is like the flowers of the field. The grass withers and the flowers fall, because the breath of the LORD blows on them. Surely the people are grass. The grass withers and the flowers fall, but the word of our God stands forever."

Conjugation

heyra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að heyra
supine (sagnbót)		heyrt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		heyrandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég heyri	við heyrum	present (nútíð)	ég heyri	við heyrum
	þú heyrir	þið heyrið		þú heyrir	þið heyrið
	hann, hún, það heyrir	þeir, þær, þau heyra		hann, hún, það heyri	þeir, þær, þau heyri
past (þátíð)	ég heyrði	við heyrðum	past (þátíð)	ég heyrði	við heyrðum
	þú heyrðir	þið heyrðuð		þú heyrðir	þið heyrðuð
	hann, hún, það heyrði	þeir, þær, þau heyrðu		hann, hún, það heyrði	þeir, þær, þau heyrðu
imperative (boðháttur)	heyr (þú)	heyrið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	heyrðu	heyriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heyrast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að heyrast
supine (sagnbót)		heyrst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		heyrandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég heyrist	við heyrumst	present (nútíð)	ég heyrist	við heyrumst
	þú heyrist	þið heyrist		þú heyrist	þið heyrist
	hann, hún, það heyrist	þeir, þær, þau heyrast		hann, hún, það heyrist	þeir, þær, þau heyrist
past (þátíð)	ég heyrðist	við heyrðumst	past (þátíð)	ég heyrðist	við heyrðumst
	þú heyrðist	þið heyrðust		þú heyrðist	þið heyrðust
	hann, hún, það heyrðist	þeir, þær, þau heyrðust		hann, hún, það heyrðist	þeir, þær, þau heyrðust
imperative (boðháttur)	heyrst (þú)	heyrist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	heyrstu	heyristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heyrður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heyrður	heyrð	heyrt		heyrðir	heyrðar	heyrð
accusative (þolfall)	heyrðan	heyrða	heyrt		heyrða	heyrðar	heyrð
dative (þágufall)	heyrðum	heyrðri	heyrðu		heyrðum	heyrðum	heyrðum
genitive (eignarfall)	heyrðs	heyrðrar	heyrðs		heyrðra	heyrðra	heyrðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heyrði	heyrða	heyrða		heyrðu	heyrðu	heyrðu
accusative (þolfall)	heyrða	heyrðu	heyrða		heyrðu	heyrðu	heyrðu
dative (þágufall)	heyrða	heyrðu	heyrða		heyrðu	heyrðu	heyrðu
genitive (eignarfall)	heyrða	heyrðu	heyrða		heyrðu	heyrðu	heyrðu

Synonyms

• (hear): nema hljóð
• (listen): hlusta

Derived terms

Derived terms

• heyra í hljóðið
• heyrandi

• heyrast
• heyrðu!

---

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hauzijaną, from Proto-Indo-European *h₂ḱh₂owsyéti. Cognate with Old English hīeran, Old Frisian hera, Old Saxon hōrian, Old High German hōren, Gothic 𐌷𐌰𐌿𐍃𐌾𐌰𐌽 (hausjan).

Verb

heyra (singular past indicative heyrði, plural past indicative heyrðu, past participle heyrðr)

1. to hear, listen

Conjugation

Conjugation of heyra — active (weak class 1)

infinitive	heyra
present participle	heyrandi
past participle	heyrðr
indicative	present	past
1st-person singular	heyri	heyrða
2nd-person singular	heyrir	heyrðir
3rd-person singular	heyrir	heyrði
1st-person plural	heyrum	heyrðum
2nd-person plural	heyrið	heyrðuð
3rd-person plural	heyra	heyrðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	heyra	heyrða
2nd-person singular	heyrir	heyrðir
3rd-person singular	heyri	heyrði
1st-person plural	heyrim	heyrðim
2nd-person plural	heyrið	heyrðið
3rd-person plural	heyri	heyrði
imperative	present
2nd-person singular	heyr, heyri
1st-person plural	heyrum
2nd-person plural	heyrið

Conjugation of heyra — mediopassive (weak class 1)

infinitive	heyrask
present participle	heyrandisk
past participle	heyrzk
indicative	present	past
1st-person singular	heyrumk	heyrðumk
2nd-person singular	heyrisk	heyrðisk
3rd-person singular	heyrisk	heyrðisk
1st-person plural	heyrumsk	heyrðumsk
2nd-person plural	heyrizk	heyrðuzk
3rd-person plural	heyrask	heyrðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	heyrumk	heyrðumk
2nd-person singular	heyrisk	heyrðisk
3rd-person singular	heyrisk	heyrðisk
1st-person plural	heyrimsk	heyrðimsk
2nd-person plural	heyrizk	heyrðizk
3rd-person plural	heyrisk	heyrðisk
imperative	present
2nd-person singular	heyrsk, heyrisk
1st-person plural	heyrumsk
2nd-person plural	heyrizk

Descendants

• Icelandic: heyra
• Faroese: hoyra
• Norn: høra
• Norwegian Nynorsk: høyra, høyre
• Elfdalian: ära
• Old Swedish: hø̄ra
  • Swedish: höra
• Scanian: høra
• Old Danish: hø̄ræ
  • Danish: høre
    • Norwegian Bokmål: høre
• Old Gutnish: hoyra
  • Gutnish: håire

References

• “heyra”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press