afwoekeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afwoekeren. Equivalent to af +‎ woekeren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌʋu.kə.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧woe‧ke‧ren

Verb

afwoekeren

1. (transitive, dated, of time and resources) to set apart and dedicate to a specific purpose (often implying considerable difficulty or sacrifice)
2. (transitive, dated) to defraud, to scam

Conjugation

Conjugation of afwoekeren (weak, separable)
infinitive	afwoekeren
past singular	woekerde af
past participle	afgewoekerd
infinitive	afwoekeren
gerund	afwoekeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	woeker af	woekerde af	afwoeker	afwoekerde
2nd person sing. (jij)	woekert af, woeker af2	woekerde af	afwoekert	afwoekerde
2nd person sing. (u)	woekert af	woekerde af	afwoekert	afwoekerde
2nd person sing. (gij)	woekert af	woekerde af	afwoekert	afwoekerde
3rd person singular	woekert af	woekerde af	afwoekert	afwoekerde
plural	woekeren af	woekerden af	afwoekeren	afwoekerden
subjunctive sing.1	woekere af	woekerde af	afwoekere	afwoekerde
subjunctive plur.1	woekeren af	woekerden af	afwoekeren	afwoekerden
imperative sing.	woeker af
imperative plur.1	woekert af
participles	afwoekerend	afgewoekerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.