bęcnąć

Polish

Etymology

From bęc +‎ -nąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛn.t͡snɔɲt͡ɕ/
• Rhymes: -ɛnt͡snɔɲt͡ɕ
• Syllabification: bęc‧nąć

Verb

bęcnąć pf

1. (intransitive, colloquial) to flump (to move, fall, or drop heavily, or with a dull sound) [+instrumental] [+ o (accusative)] or [+ na (accusative)]

Conjugation

Conjugation of bęcnąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		bęcnąć
future tense	1st	bęcnę			bęcniemy
	2nd	bęcniesz			bęcniecie
	3rd	bęcnie			bęcną
	impersonal	bęcnie się
past tense	1st	bęcnąłem, -(e)m bęcnął	bęcnęłam, -(e)m bęcnęła	bęcnęłom, -(e)m bęcnęło	bęcnęliśmy, -(e)śmy bęcnęli	bęcnęłyśmy, -(e)śmy bęcnęły
	2nd	bęcnąłeś, -(e)ś bęcnął	bęcnęłaś, -(e)ś bęcnęła	bęcnęłoś, -(e)ś bęcnęło	bęcnęliście, -(e)ście bęcnęli	bęcnęłyście, -(e)ście bęcnęły
	3rd	bęcnął	bęcnęła	bęcnęło	bęcnęli	bęcnęły
	impersonal	bęcnięto
conditional	1st	bęcnąłbym, bym bęcnął	bęcnęłabym, bym bęcnęła	bęcnęłobym, bym bęcnęło	bęcnęlibyśmy, byśmy bęcnęli	bęcnęłybyśmy, byśmy bęcnęły
	2nd	bęcnąłbyś, byś bęcnął	bęcnęłabyś, byś bęcnęła	bęcnęłobyś, byś bęcnęło	bęcnęlibyście, byście bęcnęli	bęcnęłybyście, byście bęcnęły
	3rd	bęcnąłby, by bęcnął	bęcnęłaby, by bęcnęła	bęcnęłoby, by bęcnęło	bęcnęliby, by bęcnęli	bęcnęłyby, by bęcnęły
	impersonal	bęcnięto by
imperative	1st	niech bęcnę			bęcnijmy
	2nd	bęcnij			bęcnijcie
	3rd	niech bęcnie			niech bęcną
anterior adverbial participle		bęcnąwszy
verbal noun		bęcnięcie

Further reading

• bęcnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bęcnąć in Polish dictionaries at PWN