baggeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch baggeren. Equivalent to bagger +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɑɣərə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bag‧ge‧ren

Verb

baggeren

1. (transitive) to dredge

Conjugation

Conjugation of baggeren (weak)
infinitive	baggeren
past singular	baggerde
past participle	gebaggerd
infinitive	baggeren
gerund	baggeren n
	present tense	past tense
1st person singular	bagger	baggerde
2nd person sing. (jij)	baggert, bagger2	baggerde
2nd person sing. (u)	baggert	baggerde
2nd person sing. (gij)	baggert	baggerde
3rd person singular	baggert	baggerde
plural	baggeren	baggerden
subjunctive sing.1	baggere	baggerde
subjunctive plur.1	baggeren	baggerden
imperative sing.	bagger
imperative plur.1	baggert
participles	baggerend	gebaggerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• baggeraar
• baggermachine
• uitbaggeren

Descendants

• Afrikaans: bagger
• → German: baggern