behelzen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch behelsen. Equivalent to be- +‎ helzen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈɦɛlzə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧hel‧zen
• Rhymes: -ɛlzən

Verb

behelzen

1. (transitive) to contain
2. (transitive) to involve

   Een tweetallige as behelst een draaiing over 180 graden.

   A twofold axis involves a rotation of 180 degrees.

Inflection

Inflection of behelzen (weak, prefixed)
infinitive	behelzen
past singular	behelsde
past participle	behelsd
infinitive	behelzen
gerund	behelzen n
	present tense	past tense
1st person singular	behels	behelsde
2nd person sing. (jij)	behelst	behelsde
2nd person sing. (u)	behelst	behelsde
2nd person sing. (gij)	behelst	behelsde
3rd person singular	behelst	behelsde
plural	behelzen	behelsden
subjunctive sing.1	behelze	behelsde
subjunctive plur.1	behelzen	behelsden
imperative sing.	behels
imperative plur.1	behelst
participles	behelzend	behelsd
1) Archaic.