bekrijgen

Dutch

Etymology

From krijg +‎ be- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈkrɛi̯.ɣə(n)/
• Hyphenation: be‧krij‧gen
• Rhymes: -ɛi̯ɣən

Verb

bekrijgen

1. (transitive, now literary) to war against

   Synonym: beoorlogen

Conjugation

Conjugation of bekrijgen (weak, prefixed)
infinitive	bekrijgen
past singular	bekrijgde
past participle	bekrijgd
infinitive	bekrijgen
gerund	bekrijgen n
	present tense	past tense
1st person singular	bekrijg	bekrijgde
2nd person sing. (jij)	bekrijgt, bekrijg2	bekrijgde
2nd person sing. (u)	bekrijgt	bekrijgde
2nd person sing. (gij)	bekrijgt	bekrijgde
3rd person singular	bekrijgt	bekrijgde
plural	bekrijgen	bekrijgden
subjunctive sing.1	bekrijge	bekrijgde
subjunctive plur.1	bekrijgen	bekrijgden
imperative sing.	bekrijg
imperative plur.1	bekrijgt
participles	bekrijgend	bekrijgd
1) Archaic. 2) In case of inversion.