brúka

See also: bruka

Faroese

Etymology

From Middle Low German brūken, from Old Saxon brūkan, cognate with Latin fruor (“enjoy”). See also Middle Dutch bruken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɹʉuːka/

  Rhymes: -ʉuːka

Verb

brúka (third person singular past indicative brúkti, third person plural past indicative brúkt, supine brúkt)

1. to use

Conjugation

Conjugation of brúka (group v-29)

infinitive	brúka
supine	brúkað
	present	past
first singular	brúki	brúkti
second singular	brúkar	brúkti
third singular	brúkar	brúkti
plural	brúka	brúktu
participle (a5 (a39))1	brúkandi	brúktur
	imperative
singular	brúka!
plural	brúkið!

¹Only the past participle being declined.

Synonyms

• (use): nýta

Icelandic

Etymology

Attested since the 16th century. From Borrowed from Middle Low German brūken, from Old Saxon brūkan, from Proto-West Germanic *brūkan, from Proto-Germanic *brūkaną, cognate with Latin fruor (“enjoy”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbruːka/

  Rhymes: -uːka

Verb

brúka (weak verb, third-person singular past indicative brúkaði, supine brúkað)

1. (dated) to use

   Synonym: nota

Conjugation

brúka – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að brúka
supine sagnbót		brúkað
present participle lýsingarháttur nútíðar		brúkandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	brúka	brúkaði		brúki	brúkaði
	þú	brúkar	brúkaðir		brúkir	brúkaðir
	hann, hún, það	brúkar	brúkaði		brúki	brúkaði
plural	við	brúkum	brúkuðum		brúkum	brúkuðum
	þið	brúkið	brúkuðuð		brúkið	brúkuðuð
	þeir, þær, þau	brúka	brúkuðu		brúki	brúkuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	brúka (þú), brúkaðu
plural	þið	brúkið (þið), brúkiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

brúkast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að brúkast
supine sagnbót		brúkast
present participle lýsingarháttur nútíðar		brúkandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	brúkast	brúkaðist		brúkist	brúkaðist
	þú	brúkast	brúkaðist		brúkist	brúkaðist
	hann, hún, það	brúkast	brúkaðist		brúkist	brúkaðist
plural	við	brúkumst	brúkuðumst		brúkumst	brúkuðumst
	þið	brúkist	brúkuðust		brúkist	brúkuðust
	þeir, þær, þau	brúkast	brúkuðust		brúkist	brúkuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	brúkast (þú), brúkastu
plural	þið	brúkist (þið), brúkisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

brúkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brúkaður	brúkuð	brúkað	brúkaðir	brúkaðar	brúkuð
accusative (þolfall)	brúkaðan	brúkaða	brúkað	brúkaða	brúkaðar	brúkuð
dative (þágufall)	brúkuðum	brúkaðri	brúkuðu	brúkuðum	brúkuðum	brúkuðum
genitive (eignarfall)	brúkaðs	brúkaðrar	brúkaðs	brúkaðra	brúkaðra	brúkaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brúkaði	brúkaða	brúkaða	brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu
accusative (þolfall)	brúkaða	brúkuðu	brúkaða	brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu
dative (þágufall)	brúkaða	brúkuðu	brúkaða	brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu
genitive (eignarfall)	brúkaða	brúkuðu	brúkaða	brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu

Derived terms

• brúka kjaft (“to talk very disrespectfully to someone”)

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)