Jump to content

brúka

From Wiktionary, the free dictionary
See also: bruka

Faroese

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Low German brūken, from Old Saxon brūkan, cognate with Latin fruor (enjoy). See also Middle Dutch bruken.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

brúka (third person singular past indicative brúkti, third person plural past indicative brúkt, supine brúkt)

  1. to use

Conjugation

[edit]
Conjugation of brúka (group v-29)
infinitive brúka
supine brúkað
present past
first singular brúki brúkti
second singular brúkar brúkti
third singular brúkar brúkti
plural brúka brúktu
participle (a5 (a39))1 brúkandi brúktur
imperative
singular brúka!
plural brúkið!

1Only the past participle being declined.

Synonyms

[edit]

Icelandic

[edit]

Etymology

[edit]

Attested since the 16th century. From Borrowed from Middle Low German brūken, from Old Saxon brūkan, from Proto-West Germanic *brūkan, from Proto-Germanic *brūkaną, cognate with Latin fruor (enjoy).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

brúka (weak verb, third-person singular past indicative brúkaði, supine brúkað)

  1. (dated) to use
    Synonym: nota

Conjugation

[edit]
brúka – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur brúka
supine sagnbót brúkað
present participle
brúkandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég brúka brúkaði brúki brúkaði
þú brúkar brúkaðir brúkir brúkaðir
hann, hún, það brúkar brúkaði brúki brúkaði
plural við brúkum brúkuðum brúkum brúkuðum
þið brúkið brúkuðuð brúkið brúkuðuð
þeir, þær, þau brúka brúkuðu brúki brúkuðu
imperative boðháttur
singular þú brúka (þú), brúkaðu
plural þið brúkið (þið), brúkiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
brúkast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur brúkast
supine sagnbót brúkast
present participle
brúkandist (rare; see appendix)
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég brúkast brúkaðist brúkist brúkaðist
þú brúkast brúkaðist brúkist brúkaðist
hann, hún, það brúkast brúkaðist brúkist brúkaðist
plural við brúkumst brúkuðumst brúkumst brúkuðumst
þið brúkist brúkuðust brúkist brúkuðust
þeir, þær, þau brúkast brúkuðust brúkist brúkuðust
imperative boðháttur
singular þú brúkast (þú), brúkastu
plural þið brúkist (þið), brúkisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
brúkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
brúkaður brúkuð brúkað brúkaðir brúkaðar brúkuð
accusative
(þolfall)
brúkaðan brúkaða brúkað brúkaða brúkaðar brúkuð
dative
(þágufall)
brúkuðum brúkaðri brúkuðu brúkuðum brúkuðum brúkuðum
genitive
(eignarfall)
brúkaðs brúkaðrar brúkaðs brúkaðra brúkaðra brúkaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
brúkaði brúkaða brúkaða brúkuðu brúkuðu brúkuðu
accusative
(þolfall)
brúkaða brúkuðu brúkaða brúkuðu brúkuðu brúkuðu
dative
(þágufall)
brúkaða brúkuðu brúkaða brúkuðu brúkuðu brúkuðu
genitive
(eignarfall)
brúkaða brúkuðu brúkaða brúkuðu brúkuðu brúkuðu

Derived terms

[edit]
  • brúka kjaft (to talk very disrespectfully to someone)

References

[edit]