brúka

See also: bruka

Faroese

Etymology

From Middle Low German brūken, from Proto-Germanic *brūkaną, cognate with Latin fruor (“enjoy”). See also Middle Dutch bruken

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɹʉuːka/

  Rhymes: -ʉuːka

Verb

brúka (third person singular past indicative brúkti, third person plural past indicative brúkt, supine brúkt)

1. to use

Conjugation

   Conjugation of brúka

v-29
infinitive	brúka
present participle	brúkandi
past participle a5 (a39)	brúktur
supine	brúkað
number	singular			plural
person	first	second	third	all
indicative	eg	tú	hann/hon/tað	vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present	brúki	brúkar	brúkar	brúka
past	brúkti	brúkti	brúkti	brúktu
imperative	–	tú	–	tit
present	—	brúka!	—	brúkið!

Synonyms

• (use): nýta

---

Icelandic

Etymology

Attested since the 16th century. From Middle Low German brūken, from Old Saxon brūkan, from Proto-West Germanic *brūkan, from Proto-Germanic *brūkaną, cognate with Latin fruor (“enjoy”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbruːka/

  Rhymes: -uːka

Verb

brúka (weak verb, third-person singular past indicative brúkaði, supine brúkað)

1. (dated) to use

Conjugation

brúka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að brúka
supine (sagnbót)		brúkað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		brúkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég brúka	við brúkum	present (nútíð)	ég brúki	við brúkum
	þú brúkar	þið brúkið		þú brúkir	þið brúkið
	hann, hún, það brúkar	þeir, þær, þau brúka		hann, hún, það brúki	þeir, þær, þau brúki
past (þátíð)	ég brúkaði	við brúkuðum	past (þátíð)	ég brúkaði	við brúkuðum
	þú brúkaðir	þið brúkuðuð		þú brúkaðir	þið brúkuðuð
	hann, hún, það brúkaði	þeir, þær, þau brúkuðu		hann, hún, það brúkaði	þeir, þær, þau brúkuðu
imperative (boðháttur)	brúka (þú)	brúkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	brúkaðu	brúkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

brúkast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að brúkast
supine (sagnbót)		brúkast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		brúkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég brúkast	við brúkumst	present (nútíð)	ég brúkist	við brúkumst
	þú brúkast	þið brúkist		þú brúkist	þið brúkist
	hann, hún, það brúkast	þeir, þær, þau brúkast		hann, hún, það brúkist	þeir, þær, þau brúkist
past (þátíð)	ég brúkaðist	við brúkuðumst	past (þátíð)	ég brúkaðist	við brúkuðumst
	þú brúkaðist	þið brúkuðust		þú brúkaðist	þið brúkuðust
	hann, hún, það brúkaðist	þeir, þær, þau brúkuðust		hann, hún, það brúkaðist	þeir, þær, þau brúkuðust
imperative (boðháttur)	brúkast (þú)	brúkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	brúkastu	brúkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

brúkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brúkaður	brúkuð	brúkað		brúkaðir	brúkaðar	brúkuð
accusative (þolfall)	brúkaðan	brúkaða	brúkað		brúkaða	brúkaðar	brúkuð
dative (þágufall)	brúkuðum	brúkaðri	brúkuðu		brúkuðum	brúkuðum	brúkuðum
genitive (eignarfall)	brúkaðs	brúkaðrar	brúkaðs		brúkaðra	brúkaðra	brúkaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brúkaði	brúkaða	brúkaða		brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu
accusative (þolfall)	brúkaða	brúkuðu	brúkaða		brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu
dative (þágufall)	brúkaða	brúkuðu	brúkaða		brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu
genitive (eignarfall)	brúkaða	brúkuðu	brúkaða		brúkuðu	brúkuðu	brúkuðu

Synonyms

• (use): nota

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.