bylja

Icelandic

Etymology

From Old Norse bylja (“bellow, roar”), from Proto-Germanic *buljaną, from Proto-Indo-European *bʰel- (“to roar”), of onomatopoeic origin. Related to belja (“to roar”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɪlja/

  Rhymes: -ɪlja

Verb

bylja (weak verb, third-person singular past indicative buldi, supine bulið)

1. (intransitive) to reverberate, to resound

Conjugation

bylja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að bylja
supine (sagnbót)		bulið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		byljandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég byl	við byljum	present (nútíð)	ég bylji	við byljum
	þú bylur	þið byljið		þú byljir	þið byljið
	hann, hún, það bylur	þeir, þær, þau bylja		hann, hún, það bylji	þeir, þær, þau bylji
past (þátíð)	ég buldi	við buldum	past (þátíð)	ég byldi	við byldum
	þú buldir	þið bulduð		þú byldir	þið bylduð
	hann, hún, það buldi	þeir, þær, þau buldu		hann, hún, það byldi	þeir, þær, þau byldu
imperative (boðháttur)	byl (þú)	byljið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	byldu	byljiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

byljast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að byljast
supine (sagnbót)		bulist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		byljandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég bylst	við byljumst	present (nútíð)	ég byljist	við byljumst
	þú bylst	þið byljist		þú byljist	þið byljist
	hann, hún, það bylst	þeir, þær, þau byljast		hann, hún, það byljist	þeir, þær, þau byljist
past (þátíð)	ég buldist	við buldumst	past (þátíð)	ég byldist	við byldumst
	þú buldist	þið buldust		þú byldist	þið byldust
	hann, hún, það buldist	þeir, þær, þau buldust		hann, hún, það byldist	þeir, þær, þau byldust
imperative (boðháttur)	bylst (þú)	bylist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	bylstu	bylisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

bulinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	bulinn	bulin	bulið		buldir	buldar	bulin
accusative (þolfall)	bulinn	bulda	bulið		bulda	buldar	bulin
dative (þágufall)	buldum	bulinni	buldu		buldum	buldum	buldum
genitive (eignarfall)	bulins	bulinnar	bulins		bulinna	bulinna	bulinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	buldi	bulda	bulda		buldu	buldu	buldu
accusative (þolfall)	bulda	buldu	bulda		buldu	buldu	buldu
dative (þágufall)	bulda	buldu	bulda		buldu	buldu	buldu
genitive (eignarfall)	bulda	buldu	bulda		buldu	buldu	buldu

Synonyms

• ymja
• dynja
• glymja

Derived terms

• bylur hæst í tómri tunnu

Further reading

• Pokorny, Julius (1959) chapter 372, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 2, Bern, München: Francke Verlag, page 372
• Orel, Vladimir (2003) “*buljanan”, in A Handbook of Germanic Etymology‎^[1], Leiden: Brill, →ISBN, page 62

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *buljaną.

Verb

bylja (singular past indicative buldi, plural past indicative buldu, past participle buldr or buliðr)

1. to resound, roar

Conjugation

Conjugation of bylja — active (weak class 1)

infinitive	bylja
present participle	byljandi
past participle	buldr, buliðr
indicative	present	past
1st-person singular	byl	bulda
2nd-person singular	byll	buldir
3rd-person singular	byll	buldi
1st-person plural	byljum	buldum
2nd-person plural	bylið	bulduð
3rd-person plural	bylja	buldu
subjunctive	present	past
1st-person singular	bylja	bylda
2nd-person singular	bylir	byldir
3rd-person singular	byli	byldi
1st-person plural	bylim	byldim
2nd-person plural	bylið	byldið
3rd-person plural	byli	byldi
imperative	present
2nd-person singular	byl
1st-person plural	byljum
2nd-person plural	bylið

Descendants

• Icelandic: bylja

References

• “bylja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press