chuchnąć

Polish

From chuchać +‎ -nąć.

chuchnąć pf (imperfective chuchać)

(intransitive, colloquial) to blow, to puff (to exhale)
(transitive, Far Masovian) to nab (to steal; to take)
Chucknołem capke nawrzecy. ― I supposedly nabbed the cap.

Conjugation of chuchnąć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		chuchnąć
future tense	1^st	chuchnę			chuchniemy
	2^nd	chuchniesz			chuchniecie
	3^rd	chuchnie			chuchną
	impersonal	chuchnie się
past tense	1^st	chuchnąłem, -(e)m chuchnął	chuchnęłam, -(e)m chuchnęła	chuchnęłom, -(e)m chuchnęło	chuchnęliśmy, -(e)śmy chuchnęli	chuchnęłyśmy, -(e)śmy chuchnęły
	2^nd	chuchnąłeś, -(e)ś chuchnął	chuchnęłaś, -(e)ś chuchnęła	chuchnęłoś, -(e)ś chuchnęło	chuchnęliście, -(e)ście chuchnęli	chuchnęłyście, -(e)ście chuchnęły
	3^rd	chuchnął	chuchnęła	chuchnęło	chuchnęli	chuchnęły
	impersonal	chuchnięto
conditional	1^st	chuchnąłbym, bym chuchnął	chuchnęłabym, bym chuchnęła	chuchnęłobym, bym chuchnęło	chuchnęlibyśmy, byśmy chuchnęli	chuchnęłybyśmy, byśmy chuchnęły
	2^nd	chuchnąłbyś, byś chuchnął	chuchnęłabyś, byś chuchnęła	chuchnęłobyś, byś chuchnęło	chuchnęlibyście, byście chuchnęli	chuchnęłybyście, byście chuchnęły
	3^rd	chuchnąłby, by chuchnął	chuchnęłaby, by chuchnęła	chuchnęłoby, by chuchnęło	chuchnęliby, by chuchnęli	chuchnęłyby, by chuchnęły
	impersonal	chuchnięto by
imperative	1^st	niech chuchnę			chuchnijmy
	2^nd	chuchnij			chuchnijcie
	3^rd	niech chuchnie			niech chuchną
anterior adverbial participle		chuchnąwszy
verbal noun		chuchnięcie

noun

noun