coniicio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

coniiciō (present infinitive coniicere, perfect active coniēcī, supine coniectum); third conjugation iō-variant

  1. Alternative form of coniciō

Conjugation[edit]

   Conjugation of coniiciō (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present coniiciō coniicis coniicit coniicimus coniicitis coniiciunt
imperfect coniiciēbam coniiciēbās coniiciēbat coniiciēbāmus coniiciēbātis coniiciēbant
future coniiciam coniiciēs coniiciet coniiciēmus coniiciētis coniicient
perfect coniēcī coniēcistī coniēcit coniēcimus coniēcistis coniēcērunt,
coniēcēre
pluperfect coniēceram coniēcerās coniēcerat coniēcerāmus coniēcerātis coniēcerant
future perfect coniēcerō coniēceris coniēcerit coniēcerimus coniēceritis coniēcerint
passive present coniicior coniiceris,
coniicere
coniicitur coniicimur coniiciminī coniiciuntur
imperfect coniiciēbar coniiciēbāris,
coniiciēbāre
coniiciēbātur coniiciēbāmur coniiciēbāminī coniiciēbantur
future coniiciar coniiciēris,
coniiciēre
coniiciētur coniiciēmur coniiciēminī coniicientur
perfect coniectus + present active indicative of sum
pluperfect coniectus + imperfect active indicative of sum
future perfect coniectus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present coniiciam coniiciās coniiciat coniiciāmus coniiciātis coniiciant
imperfect coniicerem coniicerēs coniiceret coniicerēmus coniicerētis coniicerent
perfect coniēcerim coniēcerīs coniēcerit coniēcerīmus coniēcerītis coniēcerint
pluperfect coniēcissem coniēcissēs coniēcisset coniēcissēmus coniēcissētis coniēcissent
passive present coniiciar coniiciāris,
coniiciāre
coniiciātur coniiciāmur coniiciāminī coniiciantur
imperfect coniicerer coniicerēris,
coniicerēre
coniicerētur coniicerēmur coniicerēminī coniicerentur
perfect coniectus + present active subjunctive of sum
pluperfect coniectus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present coniice coniicite
future coniicitō coniicitō coniicitōte coniiciuntō
passive present coniicere coniiciminī
future coniicitor coniicitor coniiciuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives coniicere coniēcisse coniectūrum esse coniicī coniectum esse coniectum īrī
participles coniiciēns coniectūrus coniectus coniiciendus,
coniiciundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
coniiciendī coniiciendō coniiciendum coniiciendō coniectum coniectū

References[edit]

  • coniicio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers