diófáim

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian

[edit]

Etymology

[edit]

diófa +‎ -im (possessive suffix)

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [ˈdijoːfaːjim]
  • Hyphenation: dió‧fá‧im

Noun

[edit]

diófáim

  1. first-person singular multiple-possession possessive of diófa

Declension

[edit]
Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative diófáim
accusative diófáimat
dative diófáimnak
instrumental diófáimmal
causal-final diófáimért
translative diófáimmá
terminative diófáimig
essive-formal diófáimként
essive-modal diófáimul
inessive diófáimban
superessive diófáimon
adessive diófáimnál
illative diófáimba
sublative diófáimra
allative diófáimhoz
elative diófáimból
delative diófáimról
ablative diófáimtól
non-attributive
possessive - singular
diófáimé
non-attributive
possessive - plural
diófáiméi