dichtspijkeren

Dutch

Etymology

Compound of dicht +‎ spijkeren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɪxt.spɛi̯.kɛ.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: dicht‧spij‧ke‧ren
• Rhymes: -ɛi̯kɛrən

Verb

dichtspijkeren

1. (transitive) to nail shut, to board up

   Synonyms: toenagelen, vernagelen

Conjugation

Conjugation of dichtspijkeren (weak, separable)
infinitive	dichtspijkeren
past singular	spijkerde dicht
past participle	dichtgespijkerd
infinitive	dichtspijkeren
gerund	dichtspijkeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	spijker dicht	spijkerde dicht	dichtspijker	dichtspijkerde
2nd person sing. (jij)	spijkert dicht, spijker dicht2	spijkerde dicht	dichtspijkert	dichtspijkerde
2nd person sing. (u)	spijkert dicht	spijkerde dicht	dichtspijkert	dichtspijkerde
2nd person sing. (gij)	spijkert dicht	spijkerde dicht	dichtspijkert	dichtspijkerde
3rd person singular	spijkert dicht	spijkerde dicht	dichtspijkert	dichtspijkerde
plural	spijkeren dicht	spijkerden dicht	dichtspijkeren	dichtspijkerden
subjunctive sing.1	spijkere dicht	spijkerde dicht	dichtspijkere	dichtspijkerde
subjunctive plur.1	spijkeren dicht	spijkerden dicht	dichtspijkeren	dichtspijkerden
imperative sing.	spijker dicht
imperative plur.1	spijkert dicht
participles	dichtspijkerend	dichtgespijkerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.