disjicio

Latin

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /disˈi̯i.ki.oː/, [d̪ɪs̠ˈi̯ɪkioː]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /disˈji.t͡ʃi.o/, [d̪isˈjiːt͡ʃio]

Verb

disjiciō (present infinitive disjicere, perfect active disjiēcī, supine disjiectum); third conjugation iō-variant

1. Alternative form of disiciō

Conjugation

Conjugation of disjiciō (third conjugation iō-variant)
indicative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	disjiciō	disjicis	disjicit	disjicimus	disjicitis	disjiciunt
	imperfect	disjiciēbam	disjiciēbās	disjiciēbat	disjiciēbāmus	disjiciēbātis	disjiciēbant
	future	disjiciam	disjiciēs	disjiciet	disjiciēmus	disjiciētis	disjicient
	perfect	disjiēcī	disjiēcistī	disjiēcit	disjiēcimus	disjiēcistis	disjiēcērunt, disjiēcēre
	pluperfect	disjiēceram	disjiēcerās	disjiēcerat	disjiēcerāmus	disjiēcerātis	disjiēcerant
	future perfect	disjiēcerō	disjiēceris	disjiēcerit	disjiēcerimus	disjiēceritis	disjiēcerint
passive	present	disjicior	disjiceris, disjicere	disjicitur	disjicimur	disjiciminī	disjiciuntur
	imperfect	disjiciēbar	disjiciēbāris, disjiciēbāre	disjiciēbātur	disjiciēbāmur	disjiciēbāminī	disjiciēbantur
	future	disjiciar	disjiciēris, disjiciēre	disjiciētur	disjiciēmur	disjiciēminī	disjicientur
	perfect	disjiectus + present active indicative of sum
	pluperfect	disjiectus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	disjiectus + future active indicative of sum
subjunctive		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	disjiciam	disjiciās	disjiciat	disjiciāmus	disjiciātis	disjiciant
	imperfect	disjicerem	disjicerēs	disjiceret	disjicerēmus	disjicerētis	disjicerent
	perfect	disjiēcerim	disjiēcerīs	disjiēcerit	disjiēcerīmus	disjiēcerītis	disjiēcerint
	pluperfect	disjiēcissem	disjiēcissēs	disjiēcisset	disjiēcissēmus	disjiēcissētis	disjiēcissent
passive	present	disjiciar	disjiciāris, disjiciāre	disjiciātur	disjiciāmur	disjiciāminī	disjiciantur
	imperfect	disjicerer	disjicerēris, disjicerēre	disjicerētur	disjicerēmur	disjicerēminī	disjicerentur
	perfect	disjiectus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	disjiectus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	—	disjice	—	—	disjicite	—
	future	—	disjicitō	disjicitō	—	disjicitōte	disjiciuntō
passive	present	—	disjicere	—	—	disjiciminī	—
	future	—	disjicitor	disjicitor	—	—	disjiciuntor
non-finite forms		active			passive
		present	perfect	future	present	perfect	future
infinitives		disjicere	disjiēcisse	disjiectūrum esse	disjicī	disjiectum esse	disjiectum īrī
participles		disjiciēns	—	disjiectūrus	—	disjiectus	disjiciendus, disjiciundus
verbal nouns		gerund				supine
		genitive	dative	accusative	ablative	accusative	ablative
		disjiciendī	disjiciendō	disjiciendum	disjiciendō	disjiectum	disjiectū

Related terms

Related terms

• abjiciō
• adjiciō
• circumjiciō
• cōnjiciō
• dējiciō
• disjiciō
• ējectāmentum
• jaciō
• injiciō
• interjiciō
• objiciō
• praejiciō
• prōjiciō
• rējiciō
• subjiciō
• superjaciō
• trājiciō

References

• “disjicio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• disjicio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.