doświadczyć

Polish

Etymology

From do- +‎ świadczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈɕfjat.t͡ʂɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -att͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: do‧świad‧czyć

Verb

doświadczyć pf (imperfective doświadczać)

1. (transitive) to experience [+genitive]

   Synonyms: doznać, przeżyć, zaznać, odczuć

Conjugation

Conjugation of doświadczyć pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		doświadczyć
future tense	1st	doświadczę			doświadczymy
	2nd	doświadczysz			doświadczycie
	3rd	doświadczy			doświadczą
	impersonal	doświadczy się
past tense	1st	doświadczyłem	doświadczyłam		doświadczyliśmy	doświadczyłyśmy
	2nd	doświadczyłeś	doświadczyłaś		doświadczyliście	doświadczyłyście
	3rd	doświadczył	doświadczyła	doświadczyło	doświadczyli	doświadczyły
	impersonal	doświadczono
conditional	1st	doświadczyłbym	doświadczyłabym		doświadczylibyśmy	doświadczyłybyśmy
	2nd	doświadczyłbyś	doświadczyłabyś		doświadczylibyście	doświadczyłybyście
	3rd	doświadczyłby	doświadczyłaby	doświadczyłoby	doświadczyliby	doświadczyłyby
	impersonal	doświadczono by
imperative	1st	niech doświadczę			doświadczmy
	2nd	doświadcz			doświadczcie
	3rd	niech doświadczy			niech doświadczą
passive adjectival participle		doświadczony	doświadczona	doświadczone	doświadczeni	doświadczone
anterior adverbial participle		doświadczywszy
verbal noun		doświadczenie

Derived terms

noun

• doświadczenie

 

Related terms

adjective

• doświadczalny

 

Further reading

• doświadczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• doświadczyć in Polish dictionaries at PWN