eentonig

Dutch

Etymology

From één (“one”) +‎ toon (“tone”) +‎ -ig (“-y, -ish”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌeːnˈtoːnəx/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: een‧to‧nig
• Rhymes: -oːnəx

Adjective

eentonig (comparative eentoniger, superlative eentonigst)

1. (literally) monotonous (having an unvarying tone or pitch)
2. (figuratively) monotone, tedious(ly unvaried); boring, dull

Inflection

Declension of eentonig
uninflected	eentonig
inflected	eentonige
comparative	eentoniger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		eentonig	eentoniger	het eentonigst het eentonigste
indefinite	m./f. sing.	eentonige	eentonigere	eentonigste
	n. sing.	eentonig	eentoniger	eentonigste
	plural	eentonige	eentonigere	eentonigste
definite		eentonige	eentonigere	eentonigste
partitive		eentonigs	eentonigers	—

Synonyms

• monotoon
• (figurative only) ongeïnspireerd, saai, vervelend

Derived terms

• eentonigheid