exauctoro
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ek.sau̯kˈtoː.roː/, [ɛks̠äu̯kˈt̪oːroː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ek.sau̯kˈto.ro/, [eɡzäu̯kˈt̪ɔːro]
Verb[edit]
exauctōrō (present infinitive exauctōrāre, perfect active exauctōrāvī, supine exauctōrātum); first conjugation
- to release or discharge honourably from military service
- to discharge or dismiss dishonourably from military service
- Pliny the Younger, Book 6, Epistle 31 to Cornelian:
- Caesar excussis probationibus centurionem exauctoravit atque etiam relegavit.
- Caesar, on the examined evidence, discharged and furthermore banished the centurion.
- Caesar excussis probationibus centurionem exauctoravit atque etiam relegavit.
- Pliny the Younger, Book 6, Epistle 31 to Cornelian:
- (figuratively) to dismiss, discard or cashier (for ignominious cause)
Conjugation[edit]
Descendants[edit]
- English: exauthorate
- Italian: esautorare
References[edit]
- “exauctoro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “exauctoro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- exauctoro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.