exbannio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From ex- (out) +‎ banniō (ban), the latter a Frankish borrowing. Attested from the twelfth century CE.

Verb[edit]

exbanniō (present infinitive exbannīre, perfect active exbannīvī, supine exbannītum); fourth conjugation (Medieval Latin)

  1. to banish, outlaw, (Holy Roman Empire) place under the imperial ban
    • 1232, Talomeus, “documentum ineditum”, in Historia Diplomatica Friderici Secundi [] [1], volume 3, published 1852, page 199:
      Imperante domino Friderico secundo Romanorum imperatore augusto, XI. kalendas junii, indictione secunda, dominus Everardus de Estac castellanus Sancti Miniatis, domini Raynaldi ducis Spoleti imperialis aule Tuscie legati vicarius, publice exbannivit homines Montis Politiani comuniter et divisim []
      At the command of the august emperor of the Romans lord Frederick II, on the 11th of the calends of June, second indiction, lord Eberhard d'Estac, castellan of San Miniato, vicar of Rainald, duke of Spoleto and legate of the imperial palace of Tuscia, publicly placed the men of Monte Poliziano singly and collectively under the imperial ban []

Conjugation[edit]

   Conjugation of exbanniō (fourth conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present exbanniō exbannīs exbannit exbannīmus exbannītis exbanniunt
imperfect exbanniēbam exbanniēbās exbanniēbat exbanniēbāmus exbanniēbātis exbanniēbant
future exbanniam exbanniēs exbanniet exbanniēmus exbanniētis exbannient
perfect exbannīvī exbannīvistī exbannīvit exbannīvimus exbannīvistis exbannīvērunt,
exbannīvēre
pluperfect exbannīveram exbannīverās exbannīverat exbannīverāmus exbannīverātis exbannīverant
future perfect exbannīverō exbannīveris exbannīverit exbannīverimus exbannīveritis exbannīverint
passive present exbannior exbannīris,
exbannīre
exbannītur exbannīmur exbannīminī exbanniuntur
imperfect exbanniēbar exbanniēbāris,
exbanniēbāre
exbanniēbātur exbanniēbāmur exbanniēbāminī exbanniēbantur
future exbanniar exbanniēris,
exbanniēre
exbanniētur exbanniēmur exbanniēminī exbannientur
perfect exbannītus + present active indicative of sum
pluperfect exbannītus + imperfect active indicative of sum
future perfect exbannītus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present exbanniam exbanniās exbanniat exbanniāmus exbanniātis exbanniant
imperfect exbannīrem exbannīrēs exbannīret exbannīrēmus exbannīrētis exbannīrent
perfect exbannīverim exbannīverīs exbannīverit exbannīverīmus exbannīverītis exbannīverint
pluperfect exbannīvissem exbannīvissēs exbannīvisset exbannīvissēmus exbannīvissētis exbannīvissent
passive present exbanniar exbanniāris,
exbanniāre
exbanniātur exbanniāmur exbanniāminī exbanniantur
imperfect exbannīrer exbannīrēris,
exbannīrēre
exbannīrētur exbannīrēmur exbannīrēminī exbannīrentur
perfect exbannītus + present active subjunctive of sum
pluperfect exbannītus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present exbannī exbannīte
future exbannītō exbannītō exbannītōte exbanniuntō
passive present exbannīre exbannīminī
future exbannītor exbannītor exbanniuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives exbannīre exbannīvisse exbannītūrum esse exbannīrī exbannītum esse exbannītum īrī
participles exbanniēns exbannītūrus exbannītus exbanniendus,
exbanniundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
exbanniendī exbanniendō exbanniendum exbanniendō exbannītum exbannītū

Derived terms[edit]

References[edit]

  • Niermeyer, Jan Frederik (1976) “exbannire”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 386