forrita
Jump to navigation
Jump to search
Icelandic
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]forrita (weak verb, third-person singular past indicative forritaði, supine forritað)
Conjugation
[edit]forrita — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að forrita | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
forritað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
forritandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég forrita | við forritum | present (nútíð) |
ég forriti | við forritum |
| þú forritar | þið forritið | þú forritir | þið forritið | ||
| hann, hún, það forritar | þeir, þær, þau forrita | hann, hún, það forriti | þeir, þær, þau forriti | ||
| past (þátíð) |
ég forritaði | við forrituðum | past (þátíð) |
ég forritaði | við forrituðum |
| þú forritaðir | þið forrituðuð | þú forritaðir | þið forrituðuð | ||
| hann, hún, það forritaði | þeir, þær, þau forrituðu | hann, hún, það forritaði | þeir, þær, þau forrituðu | ||
| imperative (boðháttur) |
forrita (þú) | forritið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| forritaðu | forritiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að forritast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
forritast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
forritandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég forritast | við forritumst | present (nútíð) |
ég forritist | við forritumst |
| þú forritast | þið forritist | þú forritist | þið forritist | ||
| hann, hún, það forritast | þeir, þær, þau forritast | hann, hún, það forritist | þeir, þær, þau forritist | ||
| past (þátíð) |
ég forritaðist | við forrituðumst | past (þátíð) |
ég forritaðist | við forrituðumst |
| þú forritaðist | þið forrituðust | þú forritaðist | þið forrituðust | ||
| hann, hún, það forritaðist | þeir, þær, þau forrituðust | hann, hún, það forritaðist | þeir, þær, þau forrituðust | ||
| imperative (boðháttur) |
forritast (þú) | forritist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| forritastu | forritisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
forritaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
Derived terms
[edit]Noun
[edit]forrita