fregna

Icelandic

Etymology

From Old Norse fregna, from Proto-Germanic *frehnaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfrɛkna/
• Rhymes: -ɛkna

Verb

fregna (weak verb, third-person singular past indicative fregnaði, supine fregnað)

1. to hear, to learn [with accusative]

   Synonym: frétta

   Ég hef fregnað að hann er að fara til Þýskalands.

   I've heard that he is going to Germany.

Conjugation

fregna – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að fregna
supine sagnbót		fregnað
present participle lýsingarháttur nútíðar		fregnandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	fregna	fregnaði		fregni	fregnaði
	þú	fregnar	fregnaðir		fregnir	fregnaðir
	hann, hún, það	fregnar	fregnaði		fregni	fregnaði
plural	við	fregnum	fregnuðum		fregnum	fregnuðum
	þið	fregnið	fregnuðuð		fregnið	fregnuðuð
	þeir, þær, þau	fregna	fregnuðu		fregni	fregnuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	fregna (þú), fregnaðu
plural	þið	fregnið (þið), fregniði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fregnast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að fregnast
supine sagnbót		fregnast
present participle lýsingarháttur nútíðar		fregnandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	fregnast	fregnaðist		fregnist	fregnaðist
	þú	fregnast	fregnaðist		fregnist	fregnaðist
	hann, hún, það	fregnast	fregnaðist		fregnist	fregnaðist
plural	við	fregnumst	fregnuðumst		fregnumst	fregnuðumst
	þið	fregnist	fregnuðust		fregnist	fregnuðust
	þeir, þær, þau	fregnast	fregnuðust		fregnist	fregnuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	fregnast (þú), fregnastu
plural	þið	fregnist (þið), fregnisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fregnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fregnaður	fregnuð	fregnað	fregnaðir	fregnaðar	fregnuð
accusative (þolfall)	fregnaðan	fregnaða	fregnað	fregnaða	fregnaðar	fregnuð
dative (þágufall)	fregnuðum	fregnaðri	fregnuðu	fregnuðum	fregnuðum	fregnuðum
genitive (eignarfall)	fregnaðs	fregnaðrar	fregnaðs	fregnaðra	fregnaðra	fregnaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fregnaði	fregnaða	fregnaða	fregnuðu	fregnuðu	fregnuðu
accusative (þolfall)	fregnaða	fregnuðu	fregnaða	fregnuðu	fregnuðu	fregnuðu
dative (þágufall)	fregnaða	fregnuðu	fregnaða	fregnuðu	fregnuðu	fregnuðu
genitive (eignarfall)	fregnaða	fregnuðu	fregnaða	fregnuðu	fregnuðu	fregnuðu

Related terms

• fregn

Italian

Etymology

The origin is unknown. Perhaps from Latin fricāre, with -gn- under the influence of frangere.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfreɲ.ɲa/
• Rhymes: -eɲɲa
• Hyphenation: fré‧gna

Noun

fregna f (plural fregne)

1. (vulgar) cunt

   Synonyms: vulva, gnocca

2. nonsense, crap

Derived terms

• fregnaccia (“lie”)
• fregnacciaro (“liar”)

Anagrams

• frange

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• fregnen

Noun

fregna m or f

1. definite feminine singular of fregne

Old English

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfrej.nɑ/

Verb

freġna

1. (Northumbrian) alternative form of friġnan (“to ask”)

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *frehnaną.

Verb

fregna (singular past indicative frá, plural past indicative frágu, past participle freginn)

1. to hear, to be informed of, to learn [with accusative]
2. to ask, to request [with accusative ‘someone’ and genitive ‘for something’]

   fregna einhvern ráðs

   to ask someone's advice

   (literally, “to ask someone for advice”)

Conjugation

Conjugation of fregna — active (strong class 5)

infinitive	fregna
present participle	fregnandi
past participle	freginn
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	fregn	frá		fregna	fræga
2nd person singular	fregn	frátt		fregnir	frægir
3rd person singular	fregn	frá		fregni	frægi
1st person plural	fregnum	frágum		fregnim	frægim
2nd person plural	fregnið	fráguð		fregnið	frægið
3rd person plural	fregna	frágu		fregni	frægi
imperative	present
2nd person singular	fregn
1st person plural	fregnum
2nd person plural	fregnið

Conjugation of fregna — mediopassive (strong class 5)

infinitive	fregnask
present participle	fregnandisk
past participle	fregizk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	fregnumk	frágumk		fregnumk	frægumk
2nd person singular	fregnsk	frázk		fregnisk	frægisk
3rd person singular	fregnsk	frásk		fregnisk	frægisk
1st person plural	fregnumsk	frágumsk		fregnimsk	frægimsk
2nd person plural	fregnizk	fráguzk		fregnizk	frægizk
3rd person plural	fregnask	frágusk		fregnisk	frægisk
imperative	present
2nd person singular	fregnsk
1st person plural	fregnumsk
2nd person plural	fregnizk

Descendants

• Icelandic: fregna
• Old Swedish: fræghna

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910), “fregna”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive

Romansch

Alternative forms

• farina (Rumantsch Grischun, Puter, Vallader)
• frina (Sursilvan)

Etymology

From Latin farīna (“flour, meal”).

Noun

fregna f (plural fregnas)

1. (Sutsilvan, Surmiran) flour