fregna

Icelandic

Etymology

From Old Norse fregna, from Proto-Germanic *frehnaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfrɛkna/
• Rhymes: -ɛkna

Verb

fregna (weak verb, third-person singular past indicative fregnaði, supine fregnað)

1. (transitive, with accusative) to hear, to learn

   Ég hef fregnað að hann er að fara til Þýskalands.

   I've heard that he is going to Germany.

Conjugation

fregna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fregna
supine (sagnbót)		fregnað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fregnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fregna	við fregnum	present (nútíð)	ég fregni	við fregnum
	þú fregnar	þið fregnið		þú fregnir	þið fregnið
	hann, hún, það fregnar	þeir, þær, þau fregna		hann, hún, það fregni	þeir, þær, þau fregni
past (þátíð)	ég fregnaði	við fregnuðum	past (þátíð)	ég fregnaði	við fregnuðum
	þú fregnaðir	þið fregnuðuð		þú fregnaðir	þið fregnuðuð
	hann, hún, það fregnaði	þeir, þær, þau fregnuðu		hann, hún, það fregnaði	þeir, þær, þau fregnuðu
imperative (boðháttur)	fregna (þú)	fregnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fregnaðu	fregniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fregnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að fregnast
supine (sagnbót)		fregnast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fregnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fregnast	við fregnumst	present (nútíð)	ég fregnist	við fregnumst
	þú fregnast	þið fregnist		þú fregnist	þið fregnist
	hann, hún, það fregnast	þeir, þær, þau fregnast		hann, hún, það fregnist	þeir, þær, þau fregnist
past (þátíð)	ég fregnaðist	við fregnuðumst	past (þátíð)	ég fregnaðist	við fregnuðumst
	þú fregnaðist	þið fregnuðust		þú fregnaðist	þið fregnuðust
	hann, hún, það fregnaðist	þeir, þær, þau fregnuðust		hann, hún, það fregnaðist	þeir, þær, þau fregnuðust
imperative (boðháttur)	fregnast (þú)	fregnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fregnastu	fregnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fregnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fregnaður	fregnuð	fregnað		fregnaðir	fregnaðar	fregnuð
accusative (þolfall)	fregnaðan	fregnaða	fregnað		fregnaða	fregnaðar	fregnuð
dative (þágufall)	fregnuðum	fregnaðri	fregnuðu		fregnuðum	fregnuðum	fregnuðum
genitive (eignarfall)	fregnaðs	fregnaðrar	fregnaðs		fregnaðra	fregnaðra	fregnaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fregnaði	fregnaða	fregnaða		fregnuðu	fregnuðu	fregnuðu
accusative (þolfall)	fregnaða	fregnuðu	fregnaða		fregnuðu	fregnuðu	fregnuðu
dative (þágufall)	fregnaða	fregnuðu	fregnaða		fregnuðu	fregnuðu	fregnuðu
genitive (eignarfall)	fregnaða	fregnuðu	fregnaða		fregnuðu	fregnuðu	fregnuðu

Synonyms

• frétta

Related terms

• fregn

---

Italian

Etymology

The origin is unknown. Perhaps from (deprecated template usage) [etyl] Latin fricare, with -gn- under the influence of frangere.

Noun

fregna f (plural fregne)

1. (vulgar) cunt

   Synonyms: vulva, gnocca

2. nonsense, crap

Derived terms

• fregnaccia (“lie”)
• fregnacciaro (“liar”)

---

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• fregnen

Noun

fregna m or f

1. definite feminine singular of fregne

---

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *frehnaną.

Verb

fregna (singular past indicative frá, plural past indicative frágu, past participle freginn)

1. (transitive, with accusative) to hear, to be informed of
2. (ditransitive, with accusative and genitive) to ask (for), to inquire

   fregna einhvern (acc.) ráðs (gen.)

   to ask someone's advice

Conjugation

Conjugation of fregna — active (strong class 5)

infinitive	fregna
present participle	fregnandi
past participle	freginn
indicative	present	past
1st-person singular	fregn	frá
2nd-person singular	fregn	frátt
3rd-person singular	fregn	frá
1st-person plural	fregnum	frágum
2nd-person plural	fregnið	fráguð
3rd-person plural	fregna	frágu
subjunctive	present	past
1st-person singular	fregna	fræga
2nd-person singular	fregnir	frægir
3rd-person singular	fregni	frægi
1st-person plural	fregnim	frægim
2nd-person plural	fregnið	frægið
3rd-person plural	fregni	frægi
imperative	present
2nd-person singular	fregn
1st-person plural	fregnum
2nd-person plural	fregnið

Conjugation of fregna — mediopassive (strong class 5)

infinitive	fregnask
present participle	fregnandisk
past participle	fregizk
indicative	present	past
1st-person singular	fregnumk	frágumk
2nd-person singular	fregnsk	frázk
3rd-person singular	fregnsk	frásk
1st-person plural	fregnumsk	frágumsk
2nd-person plural	fregnizk	fráguzk
3rd-person plural	fregnask	frágusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	fregnumk	frægumk
2nd-person singular	fregnisk	frægisk
3rd-person singular	fregnisk	frægisk
1st-person plural	fregnimsk	frægimsk
2nd-person plural	fregnizk	frægizk
3rd-person plural	fregnisk	frægisk
imperative	present
2nd-person singular	fregnsk
1st-person plural	fregnumsk
2nd-person plural	fregnizk

Descendants

• Icelandic: fregna

References

• “fregna”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

---

Romansch

Alternative forms

• (Rumantsch Grischun, Puter, Vallader) farina
• (Sursilvan) frina

Etymology

From Latin farīna (“flour, meal”).

Noun

fregna f (plural fregnas)

1. (Sutsilvan, Surmiran) flour