géill

See also: gèill

Irish

Etymology 1

From Old Irish gíallaid (“gives hostages, obeys, submits; serves, is in base clientship; obeys, serves”), from gíall m (“a human pledge, a hostage”) (compare modern giall).

Verb

géill (present analytic géilleann, future analytic géillfidh, verbal noun géilleadh, past participle géillte)

1. (transitive, intransitive, with do) yield, submit (to)
   1. render obedience to
   2. defer to
   3. surrender to
   4. comply with
   5. give oneself to
   6. give credence to
   7. give way to
   8. concede
   9. respond to

Conjugation

conjugation of géill (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	géillim	géilleann tú; géillir†	géilleann sé, sí	géillimid	géilleann sibh	géilleann siad; géillid†	a ghéilleann; a ghéilleas / a ngéilleann*; a ngéilleas*	géilltear
	past	ghéill mé; ghéilleas	ghéill tú; ghéillis	ghéill sé, sí	ghéilleamar; ghéill muid	ghéill sibh; ghéilleabhair	ghéill siad; ghéilleadar	a ghéill / ar ghéill*	géilleadh
	past habitual	ghéillinn / ngéillinn‡‡	ghéillteá / ngéillteᇇ	ghéilleadh sé, sí / ngéilleadh sé, s퇇	ghéillimis; ghéilleadh muid / ngéillimis‡‡; ngéilleadh muid‡‡	ghéilleadh sibh / ngéilleadh sibh‡‡	ghéillidís; ghéilleadh siad / ngéillidís‡‡; ngéilleadh siad‡‡	a ghéilleadh / a ngéilleadh*	ghéilltí / ngéillt퇇
future		géillfidh mé; géillfead	géillfidh tú; géillfir†	géillfidh sé, sí	géillfimid; géillfidh muid	géillfidh sibh	géillfidh siad; géillfid†	a ghéillfidh; a ghéillfeas / a ngéillfidh*; a ngéillfeas*	géillfear
conditional		ghéillfinn / ngéillfinn‡‡	ghéillfeá / ngéillfeᇇ	ghéillfeadh sé, sí / ngéillfeadh sé, s퇇	ghéillfimis; ghéillfeadh muid / ngéillfimis‡‡; ngéillfeadh muid‡‡	ghéillfeadh sibh / ngéillfeadh sibh‡‡	ghéillfidís; ghéillfeadh siad / ngéillfidís‡‡; ngéillfeadh siad‡‡	a ghéillfeadh / a ngéillfeadh*	ghéillfí / ngéillf퇇
subjunctive	present	go ngéille mé; go ngéillead†	go ngéille tú; go ngéillir†	go ngéille sé, sí	go ngéillimid; go ngéille muid	go ngéille sibh	go ngéille siad; go ngéillid†	—	go ngéilltear
	past	dá ngéillinn	dá ngéillteá	dá ngéilleadh sé, sí	dá ngéillimis; dá ngéilleadh muid	dá ngéilleadh sibh	dá ngéillidís; dá ngéilleadh siad	—	dá ngéilltí
imperative		géillim	géill	géilleadh sé, sí	géillimis	géilligí; géillidh†	géillidís	—	géilltear
verbal noun		géilleadh
past participle		géillte

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

• géill slí (“yield right of way”)

Etymology 2

Noun

géill m

1. genitive singular of giall (“hostage, (human) pledge”)
2. alternative nominative plural of giall

Etymology 3

Noun

géill m

1. genitive singular of giall (“jaw, (lower) cheek; cheek, jamb of door, etc.; corner of gable-end”)

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “géill”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “gíallaid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language