goniec

Polish

gońce

Etymology

From gonić +‎ -ec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡɔ.ɲɛt͡s/

• Audio:

  (file)

Noun

goniec m pers

1. (dated) messenger

Declension

Declension of goniec

	singular	plural
nominative	goniec	gońcowie/gońce (deprecative)
genitive	gońca	gońców
dative	gońcowi	gońcom
accusative	gońca	gońców
instrumental	gońcem	gońcami
locative	gońcu	gońcach
vocative	gończe	gońcowie

Noun

1. (chess) bishop

Declension

Declension of goniec

	singular	plural
nominative	goniec	gońce
genitive	gońca	gońców
dative	gońcowi	gońcom
accusative	gońca	gońce
instrumental	gońcem	gońcami
locative	gońcu	gońcach
vocative	gońcu	gońce

Synonyms

• laufer

See also

Chess pieces in Polish · bierki szachowe (layout · text)
król	hetman, królowa, królówka, dama	wieża	goniec, laufer, giermek	skoczek, koń, konik	pion, pionek

Further reading

• goniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN