hamra

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhamra/
• Rhymes: -amra

Etymology 1

From hamar +‎ -a.

Verb

hamra (weak verb, third-person singular past indicative hamraði, supine hamrað)

1. (transitive, with accusative) to hammer, to pound

   Synonyms: berja, banka, klappa

Conjugation

hamra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hamra
supine (sagnbót)		hamrað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hamrandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hamra	við hömrum	present (nútíð)	ég hamri	við hömrum
	þú hamrar	þið hamrið		þú hamrir	þið hamrið
	hann, hún, það hamrar	þeir, þær, þau hamra		hann, hún, það hamri	þeir, þær, þau hamri
past (þátíð)	ég hamraði	við hömruðum	past (þátíð)	ég hamraði	við hömruðum
	þú hamraðir	þið hömruðuð		þú hamraðir	þið hömruðuð
	hann, hún, það hamraði	þeir, þær, þau hömruðu		hann, hún, það hamraði	þeir, þær, þau hömruðu
imperative (boðháttur)	hamra (þú)	hamrið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hamraðu	hamriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hamrast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hamrast
supine (sagnbót)		hamrast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hamrandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hamrast	við hömrumst	present (nútíð)	ég hamrist	við hömrumst
	þú hamrast	þið hamrist		þú hamrist	þið hamrist
	hann, hún, það hamrast	þeir, þær, þau hamrast		hann, hún, það hamrist	þeir, þær, þau hamrist
past (þátíð)	ég hamraðist	við hömruðumst	past (þátíð)	ég hamraðist	við hömruðumst
	þú hamraðist	þið hömruðust		þú hamraðist	þið hömruðust
	hann, hún, það hamraðist	þeir, þær, þau hömruðust		hann, hún, það hamraðist	þeir, þær, þau hömruðust
imperative (boðháttur)	hamrast (þú)	hamrist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hamrastu	hamristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hamraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hamraður	hömruð	hamrað		hamraðir	hamraðar	hömruð
accusative (þolfall)	hamraðan	hamraða	hamrað		hamraða	hamraðar	hömruð
dative (þágufall)	hömruðum	hamraðri	hömruðu		hömruðum	hömruðum	hömruðum
genitive (eignarfall)	hamraðs	hamraðrar	hamraðs		hamraðra	hamraðra	hamraðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hamraði	hamraða	hamraða		hömruðu	hömruðu	hömruðu
accusative (þolfall)	hamraða	hömruðu	hamraða		hömruðu	hömruðu	hömruðu
dative (þágufall)	hamraða	hömruðu	hamraða		hömruðu	hömruðu	hömruðu
genitive (eignarfall)	hamraða	hömruðu	hamraða		hömruðu	hömruðu	hömruðu

Etymology 2

Inflected form of hamar (“hammer”).

Noun

1. indefinite accusative/genitive plural of hamar

---

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• hamret

Verb

hamra

1. inflection of hamre:
   1. simple past
   2. past participle

---

Swedish

Verb

hamra (present hamrar, preterite hamrade, supine hamrat, imperative hamra)

1. to hammer

Conjugation

Conjugation of hamra (weak)

	Active		Passive
Infinitive	hamra		hamras
Supine	hamrat		hamrats
Imperative	hamra		—
Imper. plural1	hamren		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	hamrar	hamrade	hamras	hamrades
Ind. plural1	hamra	hamrade	hamras	hamrades
Subjunctive2	hamre	hamrade	hamres	hamrades
	Participles
Present participle	hamrande
Past participle	hamrad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.