hoeden

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦudə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -udən

Etymology 1

From Middle Dutch hoeden, from Old Dutch *huoden, from Proto-Germanic *hōdijaną.

Verb

hoeden

1. (transitive) to mind, to take care of

Inflection

Conjugation of hoeden (weak)
infinitive	hoeden
past singular	hoedde
past participle	gehoed
infinitive	hoeden
gerund	hoeden n
	present tense	past tense
1st person singular	hoed	hoedde
2nd person sing. (jij)	hoedt, hoed2	hoedde
2nd person sing. (u)	hoedt	hoedde
2nd person sing. (gij)	hoedt	hoedde
3rd person singular	hoedt	hoedde
plural	hoeden	hoedden
subjunctive sing.1	hoede	hoedde
subjunctive plur.1	hoeden	hoedden
imperative sing.	hoed
imperative plur.1	hoedt
participles	hoedend	gehoed
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• behoeden
• verhoeden

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

hoeden

1. (deprecated template usage) Plural form of hoed