hondsbrutaal

Dutch

Etymology

Compound of hond (“dog”) +‎ -s- +‎ brutaal (“brazen, audacious”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɦɔnts.bryˈtaːl/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: honds‧bru‧taal

Adjective

hondsbrutaal (not comparable)

1. shameless, impudent, extremlyy audacious

Inflection

Declension of hondsbrutaal
uninflected	hondsbrutaal
inflected	hondsbrutale
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		hondsbrutaal
indefinite	m./f. sing.	hondsbrutale
	n. sing.	hondsbrutaal
	plural	hondsbrutale
definite		hondsbrutale
partitive		hondsbrutaals