hugsa

Faroese

Etymology

From Old Norse hugsa.

Verb

hugsa (third person singular past indicative hugsaði, third person plural past indicative hugsað, supine hugsað)

1. to think, to consider
   • 1806-1807, Nólsoyar Páll, Fuglakvæðið yngra:

     Hugsaði hann um føðina, hvar hann skuldi hana fanga.

     He thought of the food, and where he should catch it.

Conjugation

Conjugation of hugsa (group v-30)
infinitive	hugsa
supine	hugsað
participle (a6)1	hugsandi	hugsaður
	present	past
first singular	hugsi	hugsaði
second singular	hugsar	hugsaði
third singular	hugsar	hugsaði
plural	hugsa	hugsaðu
	imperative
singular	hugsa!
plural	hugsið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse hugsa.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhʏxsa/

Verb

hugsa (weak verb, third-person singular past indicative hugsaði, supine hugsað)

1. (transitive, intransitive, governs the accusative) to think, to consider, to plan, to decide

   Ég hugsa, þess vegna er ég.

   I think therefore I am.

   Hún þarf ráðrúm til að hugsa.

   She needs time to think.

   Ég þarf að hugsa þetta mál.

   I need to think this through.

   Hann hefur aldrei hugsað út í þetta.

   He's never considered it.

   Að hugsa einhverjum þegjandi þörfina.

   To plan to get even with somebody.

   Ég er hálfvegis að hugsa um það.

   I have more or less decided to do it.

2. to believe, to guess

   Ég hugsa það.

   I guess so.

Conjugation

hugsa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hugsa
supine (sagnbót)		hugsað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hugsandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hugsa	við hugsum	present (nútíð)	ég hugsi	við hugsum
	þú hugsar	þið hugsið		þú hugsir	þið hugsið
	hann, hún, það hugsar	þeir, þær, þau hugsa		hann, hún, það hugsi	þeir, þær, þau hugsi
past (þátíð)	ég hugsaði	við hugsuðum	past (þátíð)	ég hugsaði	við hugsuðum
	þú hugsaðir	þið hugsuðuð		þú hugsaðir	þið hugsuðuð
	hann, hún, það hugsaði	þeir, þær, þau hugsuðu		hann, hún, það hugsaði	þeir, þær, þau hugsuðu
imperative (boðháttur)	hugsa (þú)	hugsið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hugsaðu	hugsiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hugsast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hugsast
supine (sagnbót)		hugsast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hugsandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hugsast	við hugsumst	present (nútíð)	ég hugsist	við hugsumst
	þú hugsast	þið hugsist		þú hugsist	þið hugsist
	hann, hún, það hugsast	þeir, þær, þau hugsast		hann, hún, það hugsist	þeir, þær, þau hugsist
past (þátíð)	ég hugsaðist	við hugsuðumst	past (þátíð)	ég hugsaðist	við hugsuðumst
	þú hugsaðist	þið hugsuðust		þú hugsaðist	þið hugsuðust
	hann, hún, það hugsaðist	þeir, þær, þau hugsuðust		hann, hún, það hugsaðist	þeir, þær, þau hugsuðust
imperative (boðháttur)	hugsast (þú)	hugsist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hugsastu	hugsisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hugsaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hugsaður	hugsuð	hugsað		hugsaðir	hugsaðar	hugsuð
accusative (þolfall)	hugsaðan	hugsaða	hugsað		hugsaða	hugsaðar	hugsuð
dative (þágufall)	hugsuðum	hugsaðri	hugsuðu		hugsuðum	hugsuðum	hugsuðum
genitive (eignarfall)	hugsaðs	hugsaðrar	hugsaðs		hugsaðra	hugsaðra	hugsaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hugsaði	hugsaða	hugsaða		hugsuðu	hugsuðu	hugsuðu
accusative (þolfall)	hugsaða	hugsuðu	hugsaða		hugsuðu	hugsuðu	hugsuðu
dative (þágufall)	hugsaða	hugsuðu	hugsaða		hugsuðu	hugsuðu	hugsuðu
genitive (eignarfall)	hugsaða	hugsuðu	hugsaða		hugsuðu	hugsuðu	hugsuðu

Synonyms

• (think): hyggja, þenkja
• (believe): álíta

Derived terms

Derived terms

• hugsa fyrir
• hugsa sig um
• hugsast
• hugsa til
• hugsa til með ánægju
• hugsa um
• hugsa um líkama og sál, hugsa vel um líkama og sál
• hugsað út í
• hugsun
• hugsuður

Related terms

• hugur
• hugi

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• hugse (e-infinitive)
• huss (non-standard spelling, Trøndelag dialect)

Etymology

From Old Norse hugsa. Attested as hokse by Jacob Nicolai Wilse in 1780 in his dictionary of Spydeberg dialect

Pronunciation

• IPA^(key): /²hʊksa/
• (Trøndelag) IPA^(key): /hʉsː/

Verb

hugsa (present tense hugsar, past tense hugsa, past participle hugsa, passive infinitive hugsast, present participle hugsande, imperative hugsa/hugs)

1. to remember

   Hugsar du kven dette er?

   Do you remember who this is?

References

• “hugsa” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Etymology

Maybe related to hugr, which itself is derived from a Proto-Germanic word of uncertain origin.

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

hugsa (singular past indicative hugsaði, plural past indicative hugsuðu, past participle hugsaðr)

1. to think, to consider
   • c. 1300s, Unknown, Völsunga saga:

     Sigurðr svarar: "Góðr vinr, heyr, hvat ek hugsa.…"

     Sigurd answers: "Good friend, hear what I am thinking of.…"

Conjugation

Conjugation of hugsa — active (weak class 2)

infinitive	hugsa
present participle	hugsandi
past participle	hugsaðr
indicative	present	past
1st-person singular	hugsa	hugsaða
2nd-person singular	hugsar	hugsaðir
3rd-person singular	hugsar	hugsaði
1st-person plural	hugsum	hugsuðum
2nd-person plural	hugsið	hugsuðuð
3rd-person plural	hugsa	hugsuðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	hugsa	hugsaða
2nd-person singular	hugsir	hugsaðir
3rd-person singular	hugsi	hugsaði
1st-person plural	hugsim	hugsaðim
2nd-person plural	hugsið	hugsaðið
3rd-person plural	hugsi	hugsaði
imperative	present
2nd-person singular	hugsa
1st-person plural	hugsum
2nd-person plural	hugsið

Conjugation of hugsa — mediopassive (weak class 2)

infinitive	hugsask
present participle	hugsandisk
past participle	hugsazk
indicative	present	past
1st-person singular	hugsumk	hugsuðumk
2nd-person singular	hugsask	hugsaðisk
3rd-person singular	hugsask	hugsaðisk
1st-person plural	hugsumsk	hugsuðumsk
2nd-person plural	hugsizk	hugsuðuzk
3rd-person plural	hugsask	hugsuðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	hugsumk	hugsuðumk
2nd-person singular	hugsisk	hugsaðisk
3rd-person singular	hugsisk	hugsaðisk
1st-person plural	hugsimsk	hugsaðimsk
2nd-person plural	hugsizk	hugsaðizk
3rd-person plural	hugsisk	hugsaðisk
imperative	present
2nd-person singular	hugsask
1st-person plural	hugsumsk
2nd-person plural	hugsizk

Descendants

• Icelandic: hugsa
• Faroese: hugsa
• Norwegian Nynorsk: hugsa
• Old Danish: huxe
  • Danish: huske
    • Norwegian Bokmål: huske
• Old Swedish: huxa
  • Swedish: hågsa, håksa
    • → Finnish: hoksata
      • dialectal Finnish: hokata
    • → Ingrian: hoksata (possibly via Finnish)
    • → Karelian: hokšata (possibly via Finnish)