hverfa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰvɛrva/

  Rhymes: -ɛrva

Etymology 1

From Old Norse hverfa, from Proto-Germanic *hwerbaną.

Verb

hverfa (strong verb, third-person singular past indicative hvarf, third-person plural past indicative hurfu, supine horfið)

1. (intransitive) to turn (to something, back, etc.)
2. to disappear, vanish

Conjugation

hverfa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hverfa
supine (sagnbót)		horfið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hverfandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hverf	við hverfum	present (nútíð)	ég hverfi	við hverfum
	þú hverfur	þið hverfið		þú hverfir	þið hverfið
	hann, hún, það hverfur	þeir, þær, þau hverfa		hann, hún, það hverfi	þeir, þær, þau hverfi
past (þátíð)	ég hvarf	við hurfum	past (þátíð)	ég hyrfi	við hyrfum
	þú hvarfst	þið hurfuð		þú hyrfir	þið hyrfuð
	hann, hún, það hvarf	þeir, þær, þau hurfu		hann, hún, það hyrfi	þeir, þær, þau hyrfu
imperative (boðháttur)	hverf (þú)	hverfið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hverfðu	hverfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

horfinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	horfinn	horfin	horfið		horfnir	horfnar	horfin
accusative (þolfall)	horfinn	horfna	horfið		horfna	horfnar	horfin
dative (þágufall)	horfnum	horfinni	horfnu		horfnum	horfnum	horfnum
genitive (eignarfall)	horfins	horfinnar	horfins		horfinna	horfinna	horfinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	horfni	horfna	horfna		horfnu	horfnu	horfnu
accusative (þolfall)	horfna	horfnu	horfna		horfnu	horfnu	horfnu
dative (þágufall)	horfna	horfnu	horfna		horfnu	horfnu	horfnu
genitive (eignarfall)	horfna	horfnu	horfna		horfnu	horfnu	horfnu

Derived terms

• hverfa frá (to stop doing something)
• hverfa til (to embrace something)

Etymology 2

Causative of hverfa (1). From Old Norse hverfa, from Proto-Germanic *hwarbijaną.

Verb

hverfa (weak verb, third-person singular past indicative hverfði, supine hverft)

1. (transitive) to turn

Conjugation

hverfa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hverfa
supine (sagnbót)		hverft
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hverfandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hverfi	við hverfum	present (nútíð)	ég hverfi	við hverfum
	þú hverfir	þið hverfið		þú hverfir	þið hverfið
	hann, hún, það hverfir	þeir, þær, þau hverfa		hann, hún, það hverfi	þeir, þær, þau hverfi
past (þátíð)	ég hverfði	við hverfðum	past (þátíð)	ég hverfði	við hverfðum
	þú hverfðir	þið hverfðuð		þú hverfðir	þið hverfðuð
	hann, hún, það hverfði	þeir, þær, þau hverfðu		hann, hún, það hverfði	þeir, þær, þau hverfðu
imperative (boðháttur)	hverf (þú)	hverfið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hverfðu	hverfiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hverfast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hverfast
supine (sagnbót)		hverfst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hverfandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hverfist	við hverfumst	present (nútíð)	ég hverfist	við hverfumst
	þú hverfist	þið hverfist		þú hverfist	þið hverfist
	hann, hún, það hverfist	þeir, þær, þau hverfast		hann, hún, það hverfist	þeir, þær, þau hverfist
past (þátíð)	ég hverfðist	við hverfðumst	past (þátíð)	ég hverfðist	við hverfðumst
	þú hverfðist	þið hverfðust		þú hverfðist	þið hverfðust
	hann, hún, það hverfðist	þeir, þær, þau hverfðust		hann, hún, það hverfðist	þeir, þær, þau hverfðust
imperative (boðháttur)	hverfst (þú)	hverfist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hverfstu	hverfisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hverfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hverfður	hverfð	hverft		hverfðir	hverfðar	hverfð
accusative (þolfall)	hverfðan	hverfða	hverft		hverfða	hverfðar	hverfð
dative (þágufall)	hverfðum	hverfðri	hverfðu		hverfðum	hverfðum	hverfðum
genitive (eignarfall)	hverfðs	hverfðrar	hverfðs		hverfðra	hverfðra	hverfðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hverfði	hverfða	hverfða		hverfðu	hverfðu	hverfðu
accusative (þolfall)	hverfða	hverfðu	hverfða		hverfðu	hverfðu	hverfðu
dative (þágufall)	hverfða	hverfðu	hverfða		hverfðu	hverfðu	hverfðu
genitive (eignarfall)	hverfða	hverfðu	hverfða		hverfðu	hverfðu	hverfðu

Etymology 3

Noun

hverfa

1. indefinite genitive plural of hverfi