imploro

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 03:54, 5 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: imploró and implorò

Italian

Pronunciation

Verb

imploro

  1. first-person singular present indicative of implorare

Anagrams


Latin

Alternative forms

Etymology

From in- +‎ plōrō (cry out).

Pronunciation

Verb

implōrō (present infinitive implōrāre, perfect active implōrāvī, supine implōrātum); first conjugation

  1. I implore, entreat, beseech.
  2. I appeal to; I pray to.

Conjugation

   Conjugation of implōrō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present implōrō implōrās implōrat implōrāmus implōrātis implōrant
imperfect implōrābam implōrābās implōrābat implōrābāmus implōrābātis implōrābant
future implōrābō implōrābis implōrābit implōrābimus implōrābitis implōrābunt
perfect implōrāvī implōrāvistī implōrāvit implōrāvimus implōrāvistis implōrāvērunt,
implōrāvēre
pluperfect implōrāveram implōrāverās implōrāverat implōrāverāmus implōrāverātis implōrāverant
future perfect implōrāverō implōrāveris implōrāverit implōrāverimus implōrāveritis implōrāverint
passive present implōror implōrāris,
implōrāre
implōrātur implōrāmur implōrāminī implōrantur
imperfect implōrābar implōrābāris,
implōrābāre
implōrābātur implōrābāmur implōrābāminī implōrābantur
future implōrābor implōrāberis,
implōrābere
implōrābitur implōrābimur implōrābiminī implōrābuntur
perfect implōrātus + present active indicative of sum
pluperfect implōrātus + imperfect active indicative of sum
future perfect implōrātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present implōrem implōrēs implōret implōrēmus implōrētis implōrent
imperfect implōrārem implōrārēs implōrāret implōrārēmus implōrārētis implōrārent
perfect implōrāverim implōrāverīs implōrāverit implōrāverīmus implōrāverītis implōrāverint
pluperfect implōrāvissem implōrāvissēs implōrāvisset implōrāvissēmus implōrāvissētis implōrāvissent
passive present implōrer implōrēris,
implōrēre
implōrētur implōrēmur implōrēminī implōrentur
imperfect implōrārer implōrārēris,
implōrārēre
implōrārētur implōrārēmur implōrārēminī implōrārentur
perfect implōrātus + present active subjunctive of sum
pluperfect implōrātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present implōrā implōrāte
future implōrātō implōrātō implōrātōte implōrantō
passive present implōrāre implōrāminī
future implōrātor implōrātor implōrantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives implōrāre implōrāvisse implōrātūrum esse implōrārī implōrātum esse implōrātum īrī
participles implōrāns implōrātūrus implōrātus implōrandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
implōrandī implōrandō implōrandum implōrandō implōrātum implōrātū

Derived terms

Descendants

  • English: implore
  • French: implorer
  • Italian: implorare
  • Portuguese: implorar
  • Spanish: implorar

References

  • imploro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • imploro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • imploro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to implore a person's help: alicuius opem implorare
    • to implore a person's sympathy, pity: misericordiam implorare
    • to implore some one's protection: fidem alicuius obsecrare, implorare

Portuguese

Verb

imploro

  1. Template:pt-verb-form-of

Spanish

Verb

imploro

  1. First-person singular (yo) present indicative form of implorar.