indubito

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ dubitō (to doubt).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

indubitō (present infinitive indubitāre, perfect active indubitāvī, supine indubitātum); first conjugation

  1. (intransitive) to throw doubt upon, express distrust of (+ dative)

Conjugation[edit]

   Conjugation of indubitō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present indubitō indubitās indubitat indubitāmus indubitātis indubitant
imperfect indubitābam indubitābās indubitābat indubitābāmus indubitābātis indubitābant
future indubitābō indubitābis indubitābit indubitābimus indubitābitis indubitābunt
perfect indubitāvī indubitāvistī indubitāvit indubitāvimus indubitāvistis indubitāvērunt,
indubitāvēre
pluperfect indubitāveram indubitāverās indubitāverat indubitāverāmus indubitāverātis indubitāverant
future perfect indubitāverō indubitāveris indubitāverit indubitāverimus indubitāveritis indubitāverint
passive present indubitor indubitāris,
indubitāre
indubitātur indubitāmur indubitāminī indubitantur
imperfect indubitābar indubitābāris,
indubitābāre
indubitābātur indubitābāmur indubitābāminī indubitābantur
future indubitābor indubitāberis,
indubitābere
indubitābitur indubitābimur indubitābiminī indubitābuntur
perfect indubitātus + present active indicative of sum
pluperfect indubitātus + imperfect active indicative of sum
future perfect indubitātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present indubitem indubitēs indubitet indubitēmus indubitētis indubitent
imperfect indubitārem indubitārēs indubitāret indubitārēmus indubitārētis indubitārent
perfect indubitāverim indubitāverīs indubitāverit indubitāverīmus indubitāverītis indubitāverint
pluperfect indubitāvissem indubitāvissēs indubitāvisset indubitāvissēmus indubitāvissētis indubitāvissent
passive present indubiter indubitēris,
indubitēre
indubitētur indubitēmur indubitēminī indubitentur
imperfect indubitārer indubitārēris,
indubitārēre
indubitārētur indubitārēmur indubitārēminī indubitārentur
perfect indubitātus + present active subjunctive of sum
pluperfect indubitātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present indubitā indubitāte
future indubitātō indubitātō indubitātōte indubitantō
passive present indubitāre indubitāminī
future indubitātor indubitātor indubitantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives indubitāre indubitāvisse indubitātūrum esse indubitārī indubitātum esse indubitātum īrī
participles indubitāns indubitātūrus indubitātus indubitandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
indubitandī indubitandō indubitandum indubitandō indubitātum indubitātū

References[edit]

  • indubito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • indubito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers