irón
See also: iron
Hungarian
Etymology
Contraction of író ón (“writing tin”), created during the Hungarian language reform, which took place in the 18th–19th centuries.
Pronunciation
Noun
irón (plural irónok)
Declension
Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | irón | irónok |
accusative | irónt | irónokat |
dative | irónnak | irónoknak |
instrumental | irónnal | irónokkal |
causal-final | irónért | irónokért |
translative | irónná | irónokká |
terminative | irónig | irónokig |
essive-formal | irónként | irónokként |
essive-modal | — | — |
inessive | irónban | irónokban |
superessive | irónon | irónokon |
adessive | irónnál | irónoknál |
illative | irónba | irónokba |
sublative | irónra | irónokra |
allative | irónhoz | irónokhoz |
elative | irónból | irónokból |
delative | irónról | irónokról |
ablative | iróntól | irónoktól |
non-attributive possessive - singular |
iróné | irónoké |
non-attributive possessive - plural |
irónéi | irónokéi |
Possessive forms of irón | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | irónom | irónjaim |
2nd person sing. | irónod | irónjaid |
3rd person sing. | irónja | irónjai |
1st person plural | irónunk | irónjaink |
2nd person plural | irónotok | irónjaitok |
3rd person plural | irónjuk | irónjaik |