kamień

See also: Kamień

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kamy, from (deprecated template usage) [etyl] Proto-Balto-Slavic *akmō, from (deprecated template usage) [etyl] Proto-Indo-European *h₂éḱmō. Cognates include Latvian akmens, Lithuanian akmuo, Ancient Greek ἄκμων (ákmōn, “anvil, pestle, battering ram”) and Sanskrit अश्मन् (aśman, “stone, hammer, thunderbolt”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈka.mjɛɲ/

• audio:

  (file)

Noun

kamień m inan (diminutive kamyk, augmentative kamor)

1. stone

   kamień brukowy – flagstone, paving stone

   kamień filozoficzny – philosophers' stone

   kamień milowy – milestone

   kamień nagrobny – tombstone, gravestone

   kamień szlachetny – gem, gemstone, precious stone

   kamień żółciowy – gallstone

2. stone (unit of mass)
3. plaque

Declension

Declension of kamień

	singular	plural
nominative	kamień	kamienie
genitive	kamienia	kamieni
dative	kamieniowi	kamieniom
accusative	kamień	kamienie
instrumental	kamieniem	kamieniami
locative	kamieniu	kamieniach
vocative	kamieniu	kamienie

Derived terms

• (verbs) kamieniować, skamienieć
• (nouns) kamica, kamieniarz, kamienica, kamieniołom, kamionka, skamielina
• (adjectives) kamienisty, kamienny

See also

• głaz, skała

Further reading

• kamień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN