kauwen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɑu̯.ə(n)/

• audio:

  (file)

• Hyphenation: kau‧wen
• Rhymes: -ɑu̯ən

Etymology 1

From Middle Dutch couwen, cuwen, from Old Dutch *kiuwan, from Proto-Germanic *kewwaną.

Verb

kauwen

1. to chew

Inflection

Conjugation of kauwen (weak)
infinitive	kauwen
past singular	kauwde
past participle	gekauwd
infinitive	kauwen
gerund	kauwen n
	present tense	past tense
1st person singular	kauw	kauwde
2nd person sing. (jij)	kauwt, kauw2	kauwde
2nd person sing. (u)	kauwt	kauwde
2nd person sing. (gij)	kauwt	kauwde
3rd person singular	kauwt	kauwde
plural	kauwen	kauwden
subjunctive sing.1	kauwe	kauwde
subjunctive plur.1	kauwen	kauwden
imperative sing.	kauw
imperative plur.1	kauwt
participles	kauwend	gekauwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• herkauwen
• kauwgom

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

kauwen

1. (deprecated template usage) Plural form of kauw