kikkeren

Dutch

Etymology

From kikker (“frog”) +‎ -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɪkərən

Verb

kikkeren

1. to jump around crouching (imitating a frog)

Inflection

Conjugation of kikkeren (weak)
infinitive	kikkeren
past singular	kikkerde
past participle	gekikkerd
infinitive	kikkeren
gerund	kikkeren n
	present tense	past tense
1st person singular	kikker	kikkerde
2nd person sing. (jij)	kikkert, kikker2	kikkerde
2nd person sing. (u)	kikkert	kikkerde
2nd person sing. (gij)	kikkert	kikkerde
3rd person singular	kikkert	kikkerde
plural	kikkeren	kikkerden
subjunctive sing.1	kikkere	kikkerde
subjunctive plur.1	kikkeren	kikkerden
imperative sing.	kikker
imperative plur.1	kikkert
participles	kikkerend	gekikkerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.