komiek

Dutch

Etymology

Borrowed from French comique, from Middle French comique, from Latin cōmicus.

Pronunciation

• IPA^(key): /koːˈmik/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ko‧miek
• Rhymes: -ik

Adjective

komiek (comparative komieker, superlative komiekst)

1. comical, funny

   Synonym: komisch

Inflection

Declension of komiek
uninflected	komiek
inflected	komieke
comparative	komieker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		komiek	komieker	het komiekst het komiekste
indefinite	m./f. sing.	komieke	komiekere	komiekste
	n. sing.	komiek	komieker	komiekste
	plural	komieke	komiekere	komiekste
definite		komieke	komiekere	komiekste
partitive		komieks	komiekers	—

Related terms

• komisch

Noun

komiek m (plural komieken, diminutive komiekje n)

1. A comedian.
2. A jokester, a funny person.

Derived terms

• komiekeling