konu

Esperanto

Verb

konu

1. imperative of koni

---

Icelandic

Noun

konu f

1. accusative indefinite singular of kona
2. dative indefinite singular of kona
3. genitive indefinite singular of kona

---

Turkish

Etymology

From konmak.

Noun

konu (definite accusative konuyu, plural konular)

1. topic, subject, issue

Declension

Inflection
Nominative	konu
Definite accusative	konuyu
	Singular	Plural
Nominative	konu	konular
Definite accusative	konuyu	konuları
Dative	konuya	konulara
Locative	konuda	konularda
Ablative	konudan	konulardan
Genitive	konunun	konuların
Possessive forms Singular Plural 1st singular konum konularım 2nd singular konun konuların 3rd singular konusu konuları 1st plural konumuz konularımız 2nd plural konunuz konularınız 3rd plural konuları konuları
Predicative forms Singular Plural 1st singular konuyum konularım 2nd singular konusun konularsın 3rd singular konu konudur konular konulardır 1st plural konuyuz konularız 2nd plural konusunuz konularsınız 3rd plural konular konulardır

Synonyms

• mevzu

See also

• konum
• madde