krakkemikkig
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From krikkemik (“difficulty; piece of junk”) + -ig, influenced by krakken (“to crack”).
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
krakkemikkig (comparative krakkemikkiger, superlative krakkemikkigst)
Inflection[edit]
Inflection of krakkemikkig | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | krakkemikkig | |||
inflected | krakkemikkige | |||
comparative | krakkemikkiger | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | krakkemikkig | krakkemikkiger | het krakkemikkigst het krakkemikkigste | |
indefinite | m./f. sing. | krakkemikkige | krakkemikkigere | krakkemikkigste |
n. sing. | krakkemikkig | krakkemikkiger | krakkemikkigste | |
plural | krakkemikkige | krakkemikkigere | krakkemikkigste | |
definite | krakkemikkige | krakkemikkigere | krakkemikkigste | |
partitive | krakkemikkigs | krakkemikkigers | — |